Tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji podatkowej z 20 stycznia 2014 r. (nr IPTPB3/423-441/13-2/KJ).
O interpretację wystąpiła spółka, która chciała zaciągnąć kredyt na wypłatę dywidendy. Bowiem w terminie wypłaty dywidendy groził jej okresowy niedobór środków pieniężnych, zaangażowanych wcześniej w bieżącą działalność gospodarczą. Spółka zadała pytanie, czy zaciągnięty przez nią kredyt na wypłatę dywidendy należy traktować jako wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z tym prowizja i odsetki od kredytu stanowią koszt uzyskania przychodów?
Zdaniem spółki wydatki te mogą stanowić dla niej koszt podatkowy. Spółka przytoczyła jednocześnie przykłady wyroków sądów administracyjnych, w których koszty kredytu na wypłatę dywidendy były interpretowane jako wydatek związany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.
Organ podatkowy nie zgodził się jednak ze spółką.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi przypomniał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:
1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,
2. poniesiony wydatek musi mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Musi istnieć bezpośredni lub chociażby tylko potencjalny związek przyczynowy między wydatkiem a uzyskanym przychodem. Zatem nie każdy wydatek przydatny z punktu widzenia prowadzonej działalności stanowi koszt uzyskania przychodu. Ocena możliwości uzyskania przychodu ze względu na poniesienie danego wydatku winna być dokonywana w oparciu o kryteria obiektywne, tzn. dla uznania kosztowego charakteru wydatku konieczne jest stwierdzenie, że w chwili jego dokonywania obiektywnie oceniając sytuację podatnik mógł się spodziewać osiągnięcia przychodu. Kosztem uzyskania przychodów są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Zdaniem organu podatkowego przedsiębiorca zaciągając kredyt lub pożyczkę na bieżącą działalność albo cele inwestycyjne, może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki z tytułu odsetek. O kwalifikacji odsetek do kosztów uzyskania przychodów decydować będzie, zgodnie z definicją kosztów, związek kredytu/pożyczki z przychodem lub zabezpieczeniem źródła przychodu.
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:
- pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
- pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).
Podyskutuj o tym na naszym FORUM
Polecamy: Zmiany 2014 - Podatki, Księgowość, Kadry, Firma, Prawo
Polecamy: Podstawa opodatkowania VAT 2014 - zmiana ustawy o VAT
W przypadku zaciągnięcia kredytu i przeznaczenia go na wypłatę dywidendy, przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 a contrario nie ma zastosowania zdaniem organu podatkowego. Nie ma możliwości zaliczenia odsetek od kredytu/pożyczki przeznaczonego na wypłatę dywidendy do kosztów podatkowych.
Zdaniem organu podatkowego wypłata dywidendy nie jest wydatkiem umożliwiającym powstanie źródła przychodu i nie jest też związana z utrzymaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodów. Wypłata dywidendy jest bowiem podziałem zysku z tytułu prowadzonej działalności i w żaden sposób sama w sobie nie przyczynia się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów przez Spółkę.
Wypłacona dywidenda jest rozpoznawana jako przychód udziałowców Spółki, co wskazuje na brak związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zaciągniętym przez Spółkę kredytem a źródłem jej przychodów.
Tym samym, dywidenda nie stanowi kosztu podatkowego w Spółce wypłacającej. Pozyskanie środków i przeznaczenie ich na wypłatę dywidendy ma bezpośredni związek z czystym zyskiem, podlegającym podziałowi. Oznacza to, że dotyczy tej części osiągniętego dochodu, która pozostanie po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, również wydatki związane z kredytem/pożyczką przeznaczonym/przeznaczoną na wypłatę dywidendy w postaci odsetek i prowizji bankowych, jako związane z kategorią wydatków niebędących kosztami uzyskania przychodów, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Powyższa argumentacja wskazuje, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, że zapłacone prowizje i odsetki od kredytu lub pożyczki zaciągniętej przez Spółkę i wykorzystanej w całości lub w części na wypłatę dywidendy nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki, gdyż nie spełniają warunku określonego celu będącego podstawą zastosowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.