Wszystko dzięki dyrektywie o automatycznej wymianie informacji o zagranicznych kontach cudzoziemców na obszarze UE oraz ponadgranicznym opodatkowaniu odsetek z kont indywidualnych w tych krajach, gdzie obowiązuje tzw. tajemnica bankowa.
Dyrektywa obowiązuje już od początku lipca. Jej celem jest stworzenie systemu koordynacji narodowych systemów opodatkowania dochodów z oszczędności obowiązujących mieszkańców UE w jej państwach członkowskich. Zgodnie z postanowieniami dyrektywy, każdy kraj członkowski UE (z wyjątkiem Austrii, Belgii i Luksemburga) będzie musiał dostarczać informacji o kontach cudzoziemców – obywateli UE innym krajom UE, w których oni zamieszkują. System wymiany informacji ma być automatyczny, a nie tylko na żądanie danego organu władzy podatkowej w kraju członkowskim.
Nicholas Bridgland, angielski adwokat z biura kancelarii White & Case w Brukseli, w rozmowie z „GP” wyjaśnił, że projektodawcy dyrektywy chcieli uniknąć ucieczki rachunków oszczędnościowych mieszkańców UE poza państwa członkowskie UE. – Z tego powodu dostrzegli potrzebę włączenia takich ośrodków finansowych, jak Szwajcaria i Monako czy ośrodków międzynarodowych operacji, takich jak Jersey, Guernsey i wyspa Man (oraz wielu innych) do wspólnotowego systemu opodatkowania dochodów z oszczędności – powiedział Nicholas Bridgland. Jednocześnie dodał, że umowy o opodatkowaniu oszczędności tworzą konstrukcję przypominającą domek z kart.
Zastosowanie umów KE oraz umów dwustronnych zależy od równoczesnego występowania równorzędnych środków w umawiających się państwach i terytoriach zależnych.
Nasz rozmówca przyznał także, że stworzony przez państwa członkowskie system nie jest doskonały, gdyż zawiera luki, które banki mogą z łatwością wykorzystać.