Nie można kompensować z sobą wartości różnych co do rodzaju składników. Wynika to z zasady indywidualnej wyceny. Polega ona na tym, że wartość poszczególnych składników aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów, jak też zysków i strat nadzwyczajnych ustala się oddzielnie.
Oprócz podstawowych, znanych zasad, jak zasada istotności, zasada ostrożności, memoriału, ciągłości, kontynuacji, rzetelnego obrazu i przewagi treści nad formą, istnieje jeszcze kilka innych zasad. Jedną z nich jest zasada indywidualnej wyceny. Wyraża się ona w tym, że wartość poszczególnych składników aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów, jak też zysków i strat nadzwyczajnych ustala się oddzielnie. Nie można kompensować z sobą wartości różnych co do rodzaju aktywów i pasywów, przychodów i kosztów związanych z nimi oraz zysków i strat nadzwyczajnych.
Stosowanie zasady indywidualnej wyceny jest konieczne w odniesieniu do poszczególnych rzeczowych składników majątku, jeżeli metoda ich ewidencji umożliwia ustalenie ilości, np. gdy jednostka stosuje metody ewidencji rzeczowych składników majątku określone w art. 17 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 (metodę ilościowo wartościową, ilościową lub odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustaleniem ich stanu w drodze spisu z natury nie później niż na dzień bilansowy).
Należy mieć na uwadze, że zasadę indywidualnej wyceny stosuje się z uwzględnieniem zasady istotności, a także biorąc pod uwagę przepisy zezwalające na uznanie za jeden składnik rzeczowych aktywów obrotowych składników podobnych pod względem rodzaju i przeznaczenia.
Zasada ta odnosi się także do zysków i strat nadzwyczajnych, co oznacza, że nie wolno np. poniesionych strat kompensować otrzymanymi odszkodowaniami.
Wiesława Moczydłowska
Stosowanie zasady indywidualnej wyceny jest konieczne w odniesieniu do poszczególnych rzeczowych składników majątku, jeżeli metoda ich ewidencji umożliwia ustalenie ilości, np. gdy jednostka stosuje metody ewidencji rzeczowych składników majątku określone w art. 17 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 (metodę ilościowo wartościową, ilościową lub odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustaleniem ich stanu w drodze spisu z natury nie później niż na dzień bilansowy).
Należy mieć na uwadze, że zasadę indywidualnej wyceny stosuje się z uwzględnieniem zasady istotności, a także biorąc pod uwagę przepisy zezwalające na uznanie za jeden składnik rzeczowych aktywów obrotowych składników podobnych pod względem rodzaju i przeznaczenia.
Zasada ta odnosi się także do zysków i strat nadzwyczajnych, co oznacza, że nie wolno np. poniesionych strat kompensować otrzymanymi odszkodowaniami.
Wiesława Moczydłowska