Skazani za przestępstwa skarbowe będą bez szans na warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary i na wykreślenie wpisów w Krajowym Rejestrze Karnym, chyba że posłowie szybko naprawią błąd.
Zmiana prawa
Zmiany zaproponowane przez resort finansów w kodeksie karnym skarbowym mogą wywołać duże zamieszanie w sądach i organach ścigania. Posłowie powinni szybko je poprawić. Chodzi o znajdujący się w Sejmie projekt nowelizacji prawa dewizowego oraz kodeksu karnego skarbowego (druk nr 775). Ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie zmian w prawie dewizowym, by wyeliminować przepisy, które budzą wątpliwości co do ich zgodności z prawem wspólnotowym oraz te, których utrzymywanie ze względu na brak praktycznego zastosowania nie ma już sensu.
Błędne rozwiązania
Konsekwencją tych zmian jest konieczność nowelizacji kilku przepisów części procesowej i ogólnej kodeksu karnego skarbowego. Jednym ze zmienionych przepisow jest art. 20 par. 2 k.k.s., którego funkcją jest odpowiednie stosowanie przepisów kodeksu karnego na gruncie kodeksu karnego skarbowego do przestępstw skarbowych. Pomysł ten budzi podejrzenie, czy zakresem nowelizacji objęte jest tylko deklarowane przez projektodawców dostosowanie kodeksu karnego skarbowego do prawa dewizowego, czy też w grę wchodzi inna ukryta motywacja. Przepis ten nie ma bowiem żadnego bezpośredniego powiązania z zagadnieniami dewizowymi.
Po zmianach do przestępstw skarbowych nie będzie miał zastosowania art. 98 kodeksu karnego.
Osoby uzależnione bez praw
Zawarta w nim regulacja pozwala na warunkowe zwolnienie skazanego z pozostałej do odbycia kary pozbawienia wolności, jeżeli przemawiają za tym wyniki leczenia odwykowego w zakładzie zamkniętym. Wykreślenie tego przepisu uniemożliwiałoby zastosowanie przez sąd zwolnienia w stosunku do osoby uzależnionej od używek w razie pomyślnego zakończonego leczenia odwykowego. Oznacza to, że skazani za przestępstwa skarbowe umieszczeni w zakładach zamkniętych leczenia odwykowego znajdą się – zgodnie z proponowanym przez projektodawców nowym kształtem art. 20 par. 2 k.k.s. – w znacznie gorszym położeniu od skazanych za przestępstwa pospolite.
Poza katalogiem przepisów kodeksu karnego stosowanych na gruncie kodeksu karnego skarbowego, autorzy projektu noweli proponują umieścić również art. 106. Przepis ten stanowi, że z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe, zaś wpis o skazaniu w Krajowym Rejestrze Karnym podlega usunięciu. Czy zatem skazani za przestępstwa skarbowe mają już niedługo nie posiadać prawa do skorzystania z takiej możliwości?
Mylne odesłania
Wiele przemawia za tym, że projektodawcy noweli art. 20 par. 2 k.k.s. mylnie odczytują treść i funkcję tego przepisu. Za taką oceną przemawia przede wszystkim propozycja wprowadzenia w art. 20 par. 2 k.k.s. odpowiedniego stosowania art. 106c-108 kodeksu karnego. Próżno szukać w kodeksie karnym jednostki redakcyjnej oznaczonej jako art. 106c (taki przepis występuje w kodeksie karnym skarbowym). Również w uzasadnieniu projektu noweli wskazuje się, że omawiana zmiana polega na wykreśleniu art. 98 i 106-106b, do których odsyła ten przepis, w związku z proponowanym uchyleniem z k.k.s. tych artykułów. W ostatniej części zdania mowa jest o kodeksie karnym skarbowym, nie zaś o kodeksie karnym. Widać jasno, że projektodawcom chodzi o niewłaściwą ustawę.
Na szczęście jest jeszcze czas na wykreślenie z ustawy nowelizującej prawo dewizowe i kodeks karny skarbowy zmiany art. 20 par. 2 k.k.s. Nie świadczy to jednak dobrze o poziomie prac legislacyjnych. Strach pomyśleć, jakie zamieszanie mogłoby powstać w praktyce stosowania prawa przez sądy i organy ścigania, gdyby przepis wszedł w życie w proponowanym kształcie.
RESORT TEŻ SIĘ MYLI
Na witrynie internetowej Ministerstwa Finansów znajdują się dwa projekty ustawy nowelizującej prawo dewizowe i kodeks karny skarbowy. Jeden pochodzi z kwietnia, drugi zaś z maja tego roku. Jednak w żadnym z nich nie proponuje się zmian w art. 20 par. 2 k.k.s. Natomiast w uzasadnieniu załączonym do projektu majowego znajduje się charakterystyka powodów noweli tego przepisu.
Grzegorz Łabuda