Podanie przyczyny rozwiązania umowy o pracę ma m.in. umożliwić pracownikowi ocenę, czy zwolnienie z pracy było uzasadnione. Zatem wskazanie przez pracodawcę przyczyny nie powinno ograniczać się jedynie do zwykłego, formalnego spełnienia tego obowiązku. Pracodawca, który nie chce, aby wręczone pracownikowi wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia zostało zakwestionowane przez sąd pracy, musi pamiętać o jego prawidłowym uzasadnieniu.
Podanie przyczyny oznacza wskazanie konkretnego zdarzenia lub okoliczności, które, zdaniem pracodawcy, uzasadniają wypowiedzenie umowy o pracę lub jej rozwiązanie bez wypowiedzenia. Przyczyna powinna być prawdziwa, rzeczywista i konkretna. W postępowaniu przed sądem pracodawca jest zobowiązany wskazać istnienie właśnie tej konkretnej przyczyny, którą podał pracownikowi w rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem bądź bez wypowiedzenia.
Użyty w art. 30 § 4 Kodeksu pracy termin „przyczyna uzasadniająca” w żaden sposób nie ogranicza pracodawcy do podania tylko jednej przyczyny rozwiązania umowy z pracownikiem. Pracodawca powinien wskazać wszystkie przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę. Ma to istotne znaczenie wówczas, gdy w trakcie postępowania sądowego przyczyna uzasadniająca rozwiązanie umowy o pracę zostanie uznana za niewystarczającą. Należy bowiem pamiętać, że pracodawca już w toku postępowania sądowego będzie pozbawiony możliwości powoływania się na inne przyczyny, które również mogłyby uzasadniać zwolnienie pracownika.
Czytaj więcej w artykule: "Przyczyna zwolnienia z pracy – warunki ogólne" >>
Monitor prawa pracy i ubezpieczeń
Polecamy: Kodeks pracy 2016 z komentarzem
Monitor Księgowego – prenumerata