Wydatki poniesione na zakup kubków, kalendarzy, długopisów i smyczy z logo firmy są wydatkami na cele reprezentacji, wobec czego w świetle cytowanych przepisów art. 23 ust. 1 pkt 23 nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. - Interpretacja Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna z 8 lutego 2007 r. nr I-415/01/07
KOMENTARZ EKSPERTA
Urząd Skarbowy nie zgodził się z podatnikiem, że towary z logo (gadżety reklamowe) są kosztem reklamy. Zakwalifikował je do kosztów reprezentacji, która od 1 stycznia 2007 r. nie jest kosztem uzyskania przychodu. „Reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Rozdawane gadżety reklamowe z pewnością nie mają charakteru okazałego prezentu. Dlaczego więc urząd uznał je za koszt reprezentacji? Ponieważ stwierdził, że te gadżety wpływają na kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy oraz, że kubki, kalendarze, długopisy i smycze, oznaczone logo firmy, nie promują konkretnych wyrobów i towarów handlowych związanych z działalnością firmy ani świadczonych usług. Można się zastanowić czy umieszczenie na tych produktach np. hasła reklamowego firmy nie wpłynęłoby na zmianę stanowiska urzędu.
Dodam także, że charakter przedmiotów z logo może być różnie klasyfikowany w zależności od tego na jakich przedmiotach się ono znajduje. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł 20 marca 2007 r. (sygn. akt IFSK557/06), że przedsiębiorcy przekazujący sklepom czy restauracjom parasole lub stoły ze swoim logo nie muszą płacić z tego tytułu VAT. Jednocześnie NSA uznał, że wydatki na nabycie tych towarów stanowią dla nich koszt uzyskania przychodu. Towary te pełnią bowiem przede wszystkim funkcje użytkowe, a nie reklamowe. Zagadnienie reprezentacji nie było w ogóle przez NSA brane pod uwagę. Oznacza to, że przekazywanie rzeczy zawierających wyłącznie logo firmy nie musi być klasyfikowane jako koszt reprezentacji, a mimo to stanowić koszt podatkowy.
Interpretację skomentowała
Ewa Leszczyńska
Ekspert podatkowy
Urząd Skarbowy nie zgodził się z podatnikiem, że towary z logo (gadżety reklamowe) są kosztem reklamy. Zakwalifikował je do kosztów reprezentacji, która od 1 stycznia 2007 r. nie jest kosztem uzyskania przychodu. „Reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Rozdawane gadżety reklamowe z pewnością nie mają charakteru okazałego prezentu. Dlaczego więc urząd uznał je za koszt reprezentacji? Ponieważ stwierdził, że te gadżety wpływają na kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy oraz, że kubki, kalendarze, długopisy i smycze, oznaczone logo firmy, nie promują konkretnych wyrobów i towarów handlowych związanych z działalnością firmy ani świadczonych usług. Można się zastanowić czy umieszczenie na tych produktach np. hasła reklamowego firmy nie wpłynęłoby na zmianę stanowiska urzędu.
Dodam także, że charakter przedmiotów z logo może być różnie klasyfikowany w zależności od tego na jakich przedmiotach się ono znajduje. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł 20 marca 2007 r. (sygn. akt IFSK557/06), że przedsiębiorcy przekazujący sklepom czy restauracjom parasole lub stoły ze swoim logo nie muszą płacić z tego tytułu VAT. Jednocześnie NSA uznał, że wydatki na nabycie tych towarów stanowią dla nich koszt uzyskania przychodu. Towary te pełnią bowiem przede wszystkim funkcje użytkowe, a nie reklamowe. Zagadnienie reprezentacji nie było w ogóle przez NSA brane pod uwagę. Oznacza to, że przekazywanie rzeczy zawierających wyłącznie logo firmy nie musi być klasyfikowane jako koszt reprezentacji, a mimo to stanowić koszt podatkowy.
Interpretację skomentowała
Ewa Leszczyńska
Ekspert podatkowy
STAN FAKTYCZNY I PYTANIE PODATNIKA
W dniu 04 stycznia 2007 r. Podatnik złożył wniosek o udzielenie pisemnej informacji dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej wydatków na zakup gadżetów reklamowych, na których jest umieszczony znak (logo) firmy. Opisany przez Podatnika stan faktyczny przedstawia się następująco:
Podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako przedstawiciel firm zagranicznych - producentów między innymi odczynników, sprzętu laboratoryjnego. Ponosi wydatki na zakup towarów, na których umieszczony jest znak (logo) firmy. Są to np. kubki, kalendarze, długopisy, smycze.
Zdaniem Podatnika zakup wyżej wymienionych towarów służy reklamie przedsiębiorstwa. Gadżety reklamowe są rozprowadzane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w celu osiągnięcia przychodów, a zatem w ocenie Podatnika wydatki na ich zakup stanowią koszt uzyskania przychodów w oparciu o art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
INTERPRETACJA ORGANU PODATKOWEGO - ARGUMENTACJA
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź - Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - uznał za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Podatnika w złożonym w dniu 04 stycznia 2007 r. wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź w uzasadnieniu postanowienia stwierdził co następuje:
Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. (...)".
Z postanowień powyższej regulacji prawnej wynika, że o zakwalifikowaniu wydatku do kosztów uzyskania przychodu decyduje spełnienie następujących przesłanek:
1. wydatek nie jest wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, zawartym w przepisach art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Stosownie do przepisów art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego należy odwołać się do znaczenia nadanego w języku ogólnym, określonego w słownikach. Według Słownika Języka Polskiego (red. M. Szymczak, PWN, Warszawa 1989) „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. W odniesieniu do działalności gospodarczej reprezentacja jest rozumiana jako kształtowanie i utrwalanie korzystnego wizerunku firmy, poprzez np. jej wystrój, kontakty oficjalne i handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi, sposób podejmowania kontrahentów, wręczanie upominków. Natomiast według słownika „reklama” to „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”.
Towary określone przez Podatnika jako gadżety reklamowe, jak np. kubki, kalendarze, długopisy i smycze, oznaczone logo firmy, nie promują konkretnych wyrobów i towarów handlowych związanych z działalnością firmy Podatnika, czy usług świadczonych przez Podatnika firmę. Nie są to również przedmioty związane z zakresem i przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika. Rozdawanie kontrahentom drobnych upominków z logo firmy, wzbudzając pozytywne skojarzenia w odbiorcach, wpływa natomiast w sposób pośredni na stworzenie dobrego wizerunku firmy.
W świetle przedstawionego wyżej znaczenia pojęć „reprezentacji” oraz „reklamy” wydatki poniesione na zakup kubków, kalendarzy, długopisów i smyczy z logo firmy są wydatkami na cele reprezentacji, wobec czego w świetle cytowanych przepisów art. 23 ust. 1 pkt 23 nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.