OCHRONA KONSUMENTA
Dnia 3 marca 2011 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 34, poz. 169), którą:
- dostosowano polskie przepisy prawa do przepisów prawa Unii Europejskiej;
- wprowadzono przepis, zgodnie z którym uchybienie wymogom udzielanej gwarancji wskazanym w ustawie nie wpływa na ważność gwarancji i nie pozbawia kupującego wynikających z niej uprawnień;
- tym samym zwiększono ochronę konsumenta, który będzie mógł powoływać się na dokument gwarancyjny mimo jakichkolwiek jego braków (nie tylko związanych z jasnością lub zrozumiałością treści - jak było dotychczas) bez obawy, że ważność tego dokumentu będzie kwestionowana przez gwaranta;
- gwarancja musi jednak zawierać postanowienia kształtujące obowiązki gwaranta względem konsumenta.
OCHRONA DANYCH OSOBOWYCH
Dnia 7 marca 2011 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o ochronie danych osobowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r. Nr 229, poz. 1497), którą:
- doprecyzowano, że osoba, która udzieliła zgody na przetwarzanie danych osobowych, może ją odwołać i to w każdym czasie;
- uznano Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (dalej „GIODO”) za organ egzekucyjny w zakresie egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze niepieniężnym;
- przyznano GIODO uprawnienie do kierowania wystąpień mających na celu zapewnienie skutecznej ochrony danych osobowych;
- przyznano GIODO uprawnienie do występowania do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej albo o wydanie bądź zmianę aktów prawnych w sprawach dotyczących ochrony danych osobowych; umożliwiono GIODO wykonywanie zadań przy pomocy jednostek zamiejscowych Biura GIODO;
- wprowadzono nową sankcję za udaremnianie lub utrudnianie inspektorowi GIODO wykonywania czynności kontrolnej w postaci kary grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
PRAWO PRACY
Dnia 21 marca 2011 r. weszła w życie nowelizacja ustawy - Kodeks Pracy (Dz. U. z 2011 r. Nr 36, poz. 181), którą:
- zwolniono pracodawcę z obowiązku każdorazowego wydania świadectwa pracy pracownikowi, jeżeli pozostaje on zatrudniony u tego samego pracodawcy na podstawie umowy o pracę na czas określony, umowy o pracę na okres próbny lub umowy o pracę na czas wykonywania określonej pracy;
- dotychczasowy, powyższy obowiązek zastąpiono obowiązkiem wydania jednego świadectwa pracy obejmującego okresy zatrudnienia na podstawie wszystkich umów zawartych w okresie 24 miesięcy, poczynając od zawarcia pierwszej z nich;
- wprowadzono przepis, zgodnie z którym osoby przyjmowane ponownie do pracy u danego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy, na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą nie będą podlegały wstępnym badaniom lekarskim.
ORZECZNICTWO SN
Dnia 19 listopada 2010 r. Sąd Najwyższy (dalej „SN”) podjął uchwałę dotyczącą zabezpieczenia interesów turystów wobec biur podróży (sygn. akt III CZP 79/10).
SN stwierdził, że biuro podróży może ponosić odpowiedzialność także za szkodę niemajątkową klienta, która wyraża się w postaci tzw. „zmarnowanego urlopu”. Jako podstawę odpowiedzialności SN wskazał art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.), który stanowi, że organizator turystyki (biuro podróży) co do zasady odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych.
W związku z powyższym, w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez biuro podróży, klient może domagać się zarówno odszkodowania, jak i zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową w postaci „zmarnowanego urlopu” (czy też „utraty przyjemności z wakacji”).
M. Szulikowski i Partnerzy Kancelaria Prawna