Lekarz orzecznik ZUS po przeprowadzeniu badania pracownika może określić wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy niż określona w zwolnieniu lekarskim. Jeżeli lekarz orzecznik ZUS uzna, że pracownik odzyskał zdolność do pracy, po przeprowadzonym badaniu wystawia zaświadczenie na druku ZUS ZLA/K, które jest traktowane na równi z zaświadczeniem stwierdzającym brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Zaświadczenie to lekarz orzecznik ZUS wręcza osobie badanej w dniu badania i informuje o konieczności jego doręczenia pracodawcy. Informację o takim obowiązku zawiera również pouczenie znajdujące się w zaświadczeniu ZUS ZLA/K. Jednocześnie w pouczeniu tym jest zamieszczona informacja o utracie ważności zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza leczącego od daty określonej w zaświadczeniu ZUS ZLA/K.
Na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS wydaje decyzję o braku prawa do zasiłku chorobowego. Kopię tej decyzji przesyła do pracodawcy. Decyzja ta jest podstawą do wstrzymania wypłaty zasiłku. Jeśli pracownik nie poinformuje pracodawcy o utracie prawa do zasiłku i ten wypłaci zasiłek, ponieważ nie otrzymał jeszcze decyzji ZUS, jest to świadczenie nienależnie pobrane przez pracownika.
Nienależnie pobranym świadczeniem jest świadczenie:
1) wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczenia albo wstrzymanie jego wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do jego pobierania,
2) przyznane i wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd organu wypłacającego świadczenie przez osobę je pobierającą.
Jeżeli pracodawca wypłacił zasiłek chorobowy mimo okoliczności powodujących ustanie prawa do tego zasiłku, a pracownik był pouczony o braku prawa do jego pobierania, to pracownik jest zobowiązany do zwrotu tego zasiłku. Obowiązek zwrotu nienależnie pobranego zasiłku wraz z odsetkami obciąża osobę, która to świadczenie pobrała.
Anna Michalska
Podstawa prawna:
• art. 84 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t. Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn.zm.),
• art. 59 ust. 7-11, art. 66 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 z późn.zm.).