Odpowiedzi na to pytanie poszukać należy w treści przepisu 51 par. 1 kodeksu pracy oraz uwzględniając charakter prawny urlopu wypoczynkowego. Użyte przez ustawodawcę we wskazanym przepisie pojęcie okres pozostawania bez pracy niewątpliwie oznacza okres nieświadczenia pracy u pracodawcy, który dokonał rozwiązania umowy o pracę z naruszeniem przepisów prawa. Przepis nie nakazuje uznania okresu pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie, za okres zatrudnienia, a jedynie poleca wliczenie tego okresu do okresu zatrudnienia pracownika, co uzależnione jest jednak od podjęcia lub zgłoszenia gotowości do podjęcia pracy przez pracownika.
Omawiany przepis nie tworzy natomiast fikcji prawnej, że pracownik przywrócony do pracy w okresie pozostawania bez pracy pozostawał w stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 2006 r., I PK 144/05, OSNP 2007/5-6/68). W świetle powyższego zwrócić należy uwagę, że prawo do urlopu wypoczynkowego przysługuje wyłącznie osobie wykonującej pracę w ramach stosunku pracy.
Jak podkreślił Sąd Najwyższy, w okresie pozostawania bez pracy, który nie jest okresem zatrudnienia ani też okresem uznawanym za okres zatrudnienia, lecz jedynie okresem podlegającym wliczeniu do okresu zatrudnienia, pracownik przywrócony do pracy orzeczeniem sądu nie pozostaje w stosunku pracy. Skoro więc prawo do urlopu wypoczynkowego związane jest ściśle z pozostawaniem w stosunku pracy, to w okresie pozostawania bez pracy, o którym mowa w art. 51 par. 1 k.p., nie można nabyć prawa do tego rodzaju świadczenia. Zgodzić należy się ze stanowiskiem SN, iż w tym okresie pracownikowi nie przysługują również inne świadczenia wiążące się ze stosunkiem pracy, np. prawo do tzw. trzynastej pensji czy prawo do świadczeń socjalnych.
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Arkadiusz Sobczyk, radca prawny, Kancelaria Prawna Sobczyk i Współpracownicy w Krakowie
ARKADIUSZ SOBCZYK
radca prawny, Kancelaria Prawna Sobczyk i Współpracownicy w Krakowie