RADA
Jeśli pracownica sama złożyła wniosek o obniżenie jej wymiaru czasu pracy, to nie są Państwo zobowiązani do wypłacenia jej dodatku wyrównawczego do dotychczasowej pensji.
UZASADNIENIE
Pracownicy w ciąży nie wolno zatrudniać przy pracach wzbronionych kobietom w ciąży, w porze nocnej oraz w godzinach nadliczbowych, jak i delegować jej, bez jej zgody, poza stałe miejsce pracy (art. 178 § 1 Kodeksu pracy).
Pracodawca zatrudniający kobietę ciężarną przy pracy wzbronionej, ze względu na jej stan, powinien w pierwszej kolejności dokonać odpowiednich modyfikacji warunków pracy na zajmowanym stanowisku przez wyeliminowanie czynników zagrażających zdrowiu pracownicy. Jeśli okaże się, że jest to niemożliwe, pracodawca jest zobowiązany przenieść pracownicę do innej pracy, a jeśli nie ma takiej możliwości, zwolnić ją na czas ciąży z obowiązku świadczenia pracy bądź skrócić jej czas pracy. Skracając czas pracy lub przenosząc pracownicę ciężarną do pracy gorzej płatnej (np. w wyniku obniżenia stawki godzinowej na innym stanowisku pracy) pracodawca powinien wypłacić jej dodatek wyrównawczy. Pracownica w tym okresie zachowuje bowiem prawo do wynagrodzenia w dotychczasowej wysokości.
PRZYKŁAD
Pracownica zakładu pracy X pracuje 8 godzin na dobę przy monitorze ekranowym. Czas pracy kobiet w ciąży przy monitorze ekranowym wynosi maksymalnie 4 godziny na dobę. Pracodawca nie ma możliwości zapewnić tej pracownicy innej pracy na dalsze 4 godziny pracy. W związku z tym na czas trwania ciąży pracownicy pracodawca musi skrócić jej czas pracy zwalniając ją z 4 godzin pracy. Obniżenie czasu pracy powoduje obniżenie pracownicy wynagrodzenia, dlatego pracodawca jest zobowiązany do wypłaty jej dodatku wyrównawczego.
Pracodawca nie ma obowiązku wypłaty dodatku wyrównawczego w sytuacji, gdy na stanowisku pracy nie występują żadne zagrożenia dla zdrowia kobiety i jej dziecka, a pracownica mimo to występuje z wnioskiem o skrócenie wymiaru czasu pracy. Pracownica musi się w tym przypadku liczyć z tym, że pracodawca nie ma obowiązku skracać jej czasu pracy ani dokonywać wypłaty dodatku wyrównawczego.
• art. 178-179 Kodeksu pracy.
Larysa Zdziechowska
specjalista w zakresie prawa pracy
Orzecznictwo uzupełniające:
• Przeniesienie pracownicy w ciąży z czterobrygadowej organizacji pracy do pracy jednozmianowej ze względu na ustawowy zakaz zatrudnienia w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej (art. 178 § 1 k.p.), jako przeniesienie do innej pracy w rozumieniu art. 179 § 1 k.p., uzasadnia na podstawie art. 179 § 2 k.p. wypłatę dodatku wyrównawczego w razie obniżenia wynagrodzenia tej pracownicy, chociażby rodzaj wykonywanej przez nią pracy pozostał niezmieniony. (Wyrok Sądu Najwyższego z 15 marca 1979 r., V PZP 13/78, OSNC 1979/6/110)