Taki wariant metody liniowej dotyczy grup środków trwałych wskazanych w ustawie o CIT, które posiadają następujące cechy:
- zostały wpisane po raz pierwszy do ewidencji podatnika (środek trwały mógł wcześniej być wpisany do ewidencji innego podatnika i być wykorzystywany do działalności gospodarczej),
- spełniają ustawową definicję środka trwałego ulepszonego lub używanego.
Definicję środków trwałych uznanych za używane lub ulepszone znajdziemy w ustawie o CIT. Inaczej ustawa definiuje cechy środka trwałego ulepszonego lub używanego dla budynków (lokali) i budowli, innych niż budynki (lokale) niemieszkalne, a inne cechy wskazuje dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, w tym samochodów osobowych.
Polecamy: serwis Ryczałt
Budynki (lokale) i budowle, inne niż budynki (lokale) niemieszkalne, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% uznamy za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były one wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy (5 lat).
Wymienione środki trwałe uznamy natomiast za ulepszone jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji, wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Środki trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środki transportu, w tym samochody osobowe uznamy za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.
Środki trwałe zostały ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.
Wartość początkową ustalimy zgodnie z art. 16g ustawy o CIT.
Środek trwały uważa się za ulepszony, jeżeli wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację powodują wzrost wartości użytkowej mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego i kosztami jego eksploatacji. A więc oceniając, czy na skutek wydatków na środek trwały uzyskaliśmy jego ulepszenie należy brać pod uwagę, nie tylko wielkość poniesionych wydatków, ale również ich charakter.
Pamiętajmy, że nie jest możliwe zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej, jeśli poniesione nakłady związane były z remontem środka trwałego i nie doprowadziły do jego ulepszenia.
Polecamy: Podatki 2011
Decydując się na zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych musimy również pamiętać, że nie możemy tych stawek ustalać w pełni dowolnie. Jeżeli spojrzymy do ustawy o CIT łatwo zauważyć, że został w niej określony minimalny czas amortyzowania stawką indywidualną poszczególnych środków trwałych.
Dla przykładu dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 KŚT, a więc maszyn, urządzeń i wyposażenia okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
- 24 miesiące, gdy wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
- 36 miesięcy, gdy wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
- 60 miesięcy, w pozostałych przypadkach.
Dla środków transportu, w tym samochodów osobowych okres amortyzacji nie może być krótszy niż 30 miesięcy.
Podstawa prawna
- art. 16j, art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych