W oparciu o wskazaną regulację, jest więc możliwe zastosowanie dla danego środka trwałego, stawki niższej niż przewiduje to Wykaz stawek amortyzacyjnych. Wobec braku dodatkowych ograniczeń należy uznać, że obniżenia można dokonywać w każdym przypadku oraz, że nie wymaga ono spełnienia dodatkowych warunków, jak np. informowania o tym fakcie urzędu skarbowego.
Mając na uwadze, że cytowany przepis nie ustanawia stawki minimalnej, pozostawiając tę kwestię swobodnemu uznaniu podatników, zatem można przyjąć, że podatnik samodzielnie może decydować, o jaką wartość obniżyć stawkę amortyzacyjną danego środka trwałego, a tym samym dostosować wysokość odpisów amortyzacyjnych, do aktualnej sytuacji swojego przedsiębiorstwa. Niemniej mogą pojawić się wątpliwości, czy pojęcie obniżenia, może oznaczać również zastosowanie stawki zerowej. W tej sytuacji prowadziłoby to do niedokonywania odpisów, przez określony czas, z kolei ustawa o CIT, nie przewiduje wprost, możliwości czasowego zaprzestania amortyzacji środków trwałych.
Niemniej brak wyraźnego wskazania, określającego maksymalne obniżenie stawki, można uznać za przyzwolenie do zastosowania nawet zerowej stawki amortyzacji. Obowiązująca treść art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie wprowadzając żadnych ograniczeń w tym zakresie, nie stoi więc na przeszkodzie takiemu posunięciu optymalizującemu.
Podobnie, treść ustawy o CIT interpretują przedstawiciele doktryny, jak np. P. Małecki, M. Mazurkiewicz [w] CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wskazując iż: „(...) należy przyjąć, że stawki amortyzacyjne można obniżać od poziomu stawki wynikającej z Wykazu stawek do 0 (stawka ta może wynosić 0%, czyli środek trwały nie będzie amortyzowany)”, a także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych.
Prezenty dla kontrahentów spoza UE - rozliczenie VAT
Szkolenie za granicą a obowiązek pobrania podatku u źródła
Tytułem przykładu można wskazać interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 26 sierpnia 2013 r., sygn. ILPB4/423-182/13-2/DS, gdzie organ ten wskazał: „(...) możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może on, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć, bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną do poziomu 0%. Należy jednak zauważyć, że konsekwencją obniżenia stawki amortyzacyjnej do poziomu 0% jest nie dokonywanie w danym okresie odpisów amortyzacyjnych.”
Tożsame stanowisko, przedstawili również przedstawiciele innych izb skarbowych, jak np. dyrektor Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 7 września 2012 r., nr IPTPB3/423-238/12-2/PM oraz Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 2 listopada 2011 r. , sygn. IBPBI/1/423-37/11/ZK.
Podyskutuj o tym na naszym FORUM
Reasumując, można więc uznać za dopuszczalne zastosowanie dowolnego obniżenia stawki amortyzacji, w tym również stawki zerowej. Ponieważ brak w tym względzie dodatkowych ograniczeń, zatem obniżenie może zostać zastosowane także w okresie rozliczania straty podatkowej, z uwzględnieniem zasady, że zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
Dorota Gaweł,
Konsultant podatkowy ECDDP