Korekcie deklaracji powinno towarzyszyć złożenie pisma wyjaśniającego jej przyczyny. Uprawnienie do złożenia korekty ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli w zakresie objętym tym postępowaniem bądź kontrolą (art. 81b).
Po ich zakończeniu podatnicy mogą złożyć deklarację korygującą jedynie w zakresie nieobjętym decyzją wymiarową. W praktyce, uprawnienie do skorygowania deklaracji ograniczone jest także upływem terminu przedawnienia.
Po tym terminie podatnik nie ma obowiązku złożenia deklaracji korygującej, bowiem zobowiązanie podatkowe na skutek przedawnienia wygasa, przez co urząd skarbowy nie może kwestionować prawidłowości zeznania, w którym wykazano przedawnione już zobowiązanie podatkowe (art. 59 § 1 pkt. 9). Analogicznie, po upływie tego okresu, podatnik nie ma prawa do złożenia korekty, w której domagałby się zwrotu nadpłaconego podatku (art. 79 § 2).
Zeznanie roczne CIT-8 – kto i kiedy powinien je złożyć?
Pismo wyjaśniające
Tak jak już wcześniej zostało wspomniane, korekcie deklaracji powinno towarzyszyć złożenie pisma wyjaśniającego jej przyczyny. Ordynacja podatkowa nie stawia dodatkowych wymogów względem pisma wyjaśniającego przyczyny korekty, w szczególności nie przesądza, na ile szczegółowe powinno być uzasadnienie.
W praktyce jednak częsta jest sytuacja, kiedy to urząd skarbowy wzywa do przedstawienia dokładnych oraz wyczerpujących wyjaśnień, gdy pismo, które otrzymał wraz z korektą, zbyt lakonicznie opisywało jej przyczyny. W celu uniknięcia konieczności składania ponownych wyjaśnień, warto więc już na wstępie szczegółowo opisać przyczyny korekty.
Przede wszystkim, należy wskazać kwoty, o które uległy zmianie odpowiednio przychody i koszty podatkowe, a także podstawa opodatkowania. Załączenie dodatkowych dokumentów (zwłaszcza kopii faktur, umów, poleceń księgowania) z pewnością ułatwi urzędowi skarbowemu weryfikację korekty, a podatnika uchroni od konieczności złożenia dodatkowych wyjaśnień. Brak przedłożenia pisma wyjaśniającego nie czyni korekty bezprzedmiotową.
W takim wypadku, urząd wezwie do uzupełnienia korekty o jej uzasadnienie.
Nadpłata
Gdy z deklaracji korygującej wynika nadpłata, podatnik winien wraz z korektą i jej uzasadnieniem złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty, a w sytuacji, gdy podatnik nie chce, by nadpłata została przelana na jego rachunek bankowy – dodatkowo wniosek o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych (art. 75 i 76).
Błędy rachunkowe i inne oczywiste pomyłki
W sytuacji, gdy deklaracja zawiera błędy rachunkowe lub inne oczywiste omyłki bądź, gdy została wypełniona niezgodnie z wymaganiami, urzędowi skarbowemu przysługuje prawo do samodzielnego skorygowania deklaracji.
Wówczas, podatnik może wnieść sprzeciw w stosunku do korekty dokonanej przez urząd. Wniesienie sprzeciwu skutkuje automatycznym anulowaniem korekty. Urząd nie może jednak skorygować deklaracji we własnym zakresie, jeżeli skutkowałoby to zmianą wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku, a także wysokości straty o więcej niż 1.000 zł (art. 274).
Praktyczne aspekty korekty
W praktyce, wraz z korektą zeznania CIT-8 podatnicy nie korygują zaliczek na podatek, które były należne w ciągu roku, a których to byt prawny ustaje wraz z końcem roku podatkowego. Nie zmienia to jednak faktu, że w sytuacji, gdy podatnik płacił zaliczki na podatek w wysokości niższej niż należna bądź nie uiszczał ich w ogóle, winien naliczyć stosowne odsetki (art. 53a).
Polecamy: serwis Podatki osobiste
Polecamy: serwis Urząd skarbowy
W sytuacji, gdy w deklaracji pierwotnej wykazano należny podatek w wysokości niższej niż należna, wówczas złożenie prawnie skutecznej korekty, połączone z uregulowaniem zobowiązania podatkowego w całości wraz z odsetkami, chroni podatnika przed odpowiedzialnością za przestępstwo bądź wykroczenie skarbowe (art. 16a Kodeksu karnego skarbowego).
W takiej sytuacji nie ma konieczności składania tzw. czynnego żalu. Warto również pamiętać, iż złożenie prawnie skutecznej korekty, z której wynika zaległość podatkowa, skutkuje zastosowaniem obniżonej stawki odsetek za zwłokę, w wysokości 75% stawki regularnej. Obniżoną stawkę można stosować do okresu po 1 stycznia 2010 r.
Od strony technicznej, korekty dokonuje się na tym samym formularzu, którego użyto do złożenia deklaracji pierwotnej. Nie ma przy tym znaczenia, że na dzień złożenia korekty obowiązuje nowa wersja formularza. Należy przy tym pamiętać, by na korygowanej deklaracji odznaczyć właściwe pole (‘korekta’). Jeżeli z deklaracją pierwotną złożono prawidłowo wypełnione załączniki, wówczas nie ma potrzeby ponownego ich składania z korektą deklaracji.
Można jednak spotkać się z poglądem odmiennym, zgodnie z którym załączniki stanowią integralną część deklaracji, w związku z tym powinny być one złożone razem z korektą.
Gdy po dniu złożenia zeznania pierwotnego uległa zmianie właściwość urzędu skarbowego, wówczas deklarację korygującą należy złożyć na adres urzędu skarbowego właściwego na dzień dokonania korekty.
Tekst ukazał się w Rzeczpospolitej z 7 marca 2011 r. Modyfikacje zawarte w jego treści pochodzą od redakcji portalu taxonline.pl