Tak wynika z wyroku WSA w Warszawie z 22 kwietnia 2016 r., III SA/Wa 1051/15.
Sprawa dotyczyła banku w ubiegłych latach ponosił wydatki na nabycie autorskich praw majątkowych do systemów informatycznych (dalej: systemy), wydatki na nabycie licencji na korzystanie z systemów, jak również wydatki związane z wdrożeniem nabytych systemów. Wydatki tego typu bank będzie również ponosił w przyszłości. Niektórzy dostawcy systemów oraz podmioty świadczące prace wdrożeniowe były podmiotami zagranicznymi. W związku z tym, bank jako nabywca, zobowiązany był do rozliczenia podatku należnego z tytułu importu usług. Mógł dokonać także odliczenia części podatku naliczonego w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT. Część podatku naliczonego, została ujęta w wartości początkowej systemów przy ich wprowadzaniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nabycie przez bank systemów spełnia kryteria nabycia nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i ust. 2a ustawy o CIT.
Na tym tle bank zapytał organ podatkowy czy uprawniony jest do uwzględnienia podatku naliczonego wynikającego z nabycia systemów (usług wdrożeniowych) od kontrahentów zagranicznych, w części, w której nie przysługiwało bankowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT, w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii, przy założeniu, że nabycie systemów/usług wdrożeniowych spełnia wszystkie warunki uznania ich za nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i 2a ustawy o CIT oraz spełnia pozostałe warunki wskazane w art. 18b ustawy o CIT.
Prezentując własne stanowisko bank wskazał, że powinien być uprawniony do takiego uwzględnienia. W ocenie banku, mając na uwadze art. 18b ust. 4 oraz art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek VAT rozliczony przez bank z tytułu importu usług (naliczony na wydatkach na nabycie systemów), w części, w której bankowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, spełnia warunki do uwzględnienia go w podstawie ustalania wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii. Podkreślił, że od tego, w jakim zakresie bankowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług, zależeć będzie, jaka część podatku naliczonego stanowić będzie wartość początkową systemów i jaka część podatku naliczonego powinna zostać uwzględniona w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia z tytułu ulgi na nowe technologie.
Organ uznał to stanowisko za nieprawidłowe, w uzasadnieniu wskazując, że nie można zgodzić się z bankiem, iż mechanizm odwrotnego obciążenia mający zastosowanie w niniejszej sprawie nie powinien wpływać na prawo nabywcy nowej technologii do uwzględnienia nieodliczonej części podatku naliczonego w kalkulacji podstawy ulgi na nowe technologie. W konsekwencji, zdaniem organu, bank nie jest uprawniony do uwzględnienia w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii, o której mowa w art. 18b ustawy o CIT.
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
Sprawa trafiła do WSA w Warszawie, który przyznał rację podatnikowi. W uzasadnieniu wskazał, że sięgnąć należy do wykładni celowościowej. Biorąc pod uwagę ratio legis wprowadzenia ulgi na nabycie nowych technologii nie można przyjąć, że ustawodawca chciał objąć preferencją podatkową jedynie podmioty nabywające usługi od krajowych usługodawców. Sąd kasacyjny dodatkowo podkreślił, że Jeżeli nabywano usługę od podmiotu z kraju unijnego to art. 56 i 63 TFUE wyklucza takie zróżnicowanie sytuacji prawnej podatnika, które powoduje w istocie preferencje dla podatników krajowych, z wykluczeniem podatników wspólnotowych.