Pamiętajmy, że wierzytelności przedawnionych nie zaliczymy kosztów uzyskania przychodów, nawet jeżeli wcześniej zaliczyliśmy je do przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych mówi, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wierzytelności odpisanych jako przedawnione.
Kiedy wierzytelność się przedawnia
Należności ulegają przedawnieniu z upływem przewidzianego prawem terminu dochodzenia wierzytelności na drodze powództwa cywilnego. Upływ terminu przedawnienia zwalnia dłużnika z obowiązku zapłaty wierzytelności, a więc wierzyciel nie może skutecznie domagać się od dłużnika zapłaty należności.
Polecamy: Postępowanie podatkowe
Podstawowy termin przedawnienia wynosi 10 lat. W przypadku roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz świadczeń okresowych termin przedawnienia jest znacznie krótszy i wynosi trzy lata. W pewnych przypadkach termin przedawnienia wynosi tylko 2 lata (roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, roszczenia rzemieślników z takiego tytułu oraz roszczenia prowadzących gospodarstwa rolne z tytułu sprzedaży płodów rolnych i leśnych).
Pamiętajmy więc, aby nie dopuścić do przedawnienia. Formą ochrony dla wierzyciela jest umorzenie należności. Umorzenie wierzytelności polega na "darowaniu" podatnikowi wymagalnej kwoty. Do umorzenia nie wystarcza jednak wola tylko wierzyciela. Umorzenie to nic innego, jak zwolnienie z długu, a więc umowa pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem. Aby doszło do skutecznego umorzenia długu, dłużnik musi się na to zgodzić.
Co do zasady, wierzytelności umorzone nie mogą być zaliczone do kosztów, za wyjątkiem tych, które wcześniej zostały zaliczone do przychodów. Jeżeli należność zaewidencjonowaliśmy jako przychód należny, a następnie tę samą należność umorzyliśmy, to jej wartość netto stanowi koszt podatkowy. Umorzenie oznacza podpisanie umowy z dłużnikiem, który godzi się na umorzenie.
Polecamy: Amortyzacja podatkowa
Jeżeli natomiast dłużnik nie zgadza się na umorzenie wierzytelności wierzyciel powinien postarać się o uznanie wierzytelności za nieściągalną, co również umożliwia zaliczenie należności do kosztów podatkowych.
Nie musimy też rezygnować z dochodzenia przedawniającej się należności. Próbując jej dochodzić przed sądem lub organem egzekucyjnym przerwiemy bieg terminu przedawnienia, termin ten przestanie upływać, a więc nie musimy się obawiać, że wierzytelność się przedawni.
Podstawa prawna
- art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych