Koszty napraw gwarancyjnych są kosztami pośrednimi i powinny być potrącane w dacie ich poniesienia, o której mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.
Pośrednie, czy bezpośrednie?
Przepisy art. 15 ustawy o CIT, uzależniają moment uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów od jego kwalifikacji, jako kosztu bezpośrednio związanego z przychodami albo kosztu innego niż bezpośrednio związany z przychodami.
Przepisy nie zawierają jednak, ani definicji kosztów bezpośrednio związanych z przychodami (kosztów bezpośrednich), ani definicji kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (kosztów pośrednich).
Stąd organy podatkowe, sądy administracyjne i podatnicy wykształcili praktykę, która wskazuje, że kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami są:
- koszty, które można powiązać z konkretnym przychodem; wydatek, którego brak zmniejszyłby konkretny przychód podatnika;
- wydatki, które pozostają z bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi;
- wydatki, które mają bezpośredni wpływ na wartość osiągniętych przychodów.
Kosztami innymi niż bezpośrednio związane z przychodami są natomiast wszelkie wydatki, które nie mieszczą się w definicji kosztów bezpośrednio związanych z przychodami.
Koszty napraw gwarancyjnych należy zaliczyć do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.
Wydatki na naprawy gwarancyjne ponosi się nie w celu osiągnięcia konkretnych przychodów ale w ramach realizacji zawartych już umów sprzedaży i umów gwarancyjnych, z tytułu których przychód już został zwykle osiągniętych.
Najważniejsze zmiany w CIT w 2011 roku
Jak rozliczyć w kosztach rezerwy na wynagrodzenia pracownicze?
Gwaranci ponoszą koszty napraw gwarancyjnych, gdyż w przeciwnym razie groziła by im odpowiedzialność odszkodowawcza i ucierpiał by ich wizerunek.
Dlatego z pewnością związek między przychodami ze sprzedaży maszyn w przeszłości, a ponoszonymi kosztami napraw gwarancyjnych ma charakter pośredni.
Trudno jest także ustalić związek takich kosztów z konkretnym przychodem. Fakt wykonania napraw gwarancyjnych w np. 2011 r. nie oznacza, że w 2011 r. Spółka uzyskała przychód związany z tymi kosztami. Naprawy gwarancyjne wykonane w danym roku mogą bowiem dotyczyć maszyn sprzedanych przez Spółkę na przestrzeni kilku przeszłych lat.
Nie jest więc możliwe przypisanie kosztów napraw gwarancyjnych, ani do konkretnych przychodów, ani też proporcjonalnie do danego okresu.
Organy podatkowe również uznają koszty napraw gwarancyjnych za koszty pośrednie. Przykładem są interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 czerwca 2009 r. (nr IBPBI/2/423-314/09/AP), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 lutego 2010 r. (nr ILPB3/423-1027/09-4/AO), czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 kwietnia 2011 r. (nr IPPB3/423-162/11-2/AG).
Kiedy zaliczyć do kosztów podatkowych koszty pośrednie?
Na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie), są potrącalne w dacie ich poniesienia.
Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Data poniesienia kosztów została zdefiniowana w art. 15 ust 4e ustawy o CIT.
Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się:
- dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo
- dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Jeśli koszt pośredni jest ujęty w księgach danego roku podatkowego (np. 2010 r.) w kosztach oraz na koncie rozliczeń międzyokresowych biernych kosztów, ale wynika on z faktury (rachunku) wystawionej w kolejnym roku podatkowym (np. 2011 r.), to data, na którą dokonano takiego ujęcia kosztu w danym roku podatkowym (2010 r.) nie stanowi daty poniesienia, o której mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.
W takim przypadku, koszt ten będzie mógł stanowić koszt uzyskania przychodów dopiero w roku podatkowym (2011), gdyż dopiero w tym roku podatkowym nastąpiło poniesieniea tego kosztu określona w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.
Przepis art. 15 ust. 4e ustawy o CIT odnosi się do ujęcia kosztu na podstawie otrzymanej faktury.
Dlatego też nie można uznać, że data, na którą ujęto koszt w księgach rachunkowych roku podatkowego (np. 2010) wcześniejszego niż rok wystawienia faktury lub rachunku dokumentujących dany koszt (np. 2011), stanowi datę poniesienia tego kosztu, o której mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, nawet jeśli koszt ten w danym roku podatkowym (2010) został ujęty w księgach rachunkowych na koncie zobowiązań.
Nie jest więc możliwe zaliczenie do kosztów podatkowych koszty pośredniego w roku podatkowym wcześniejszym niż rok podatkowy, w którym została wystawiona faktura (rachunek) dokumentująca ten koszt.
Prawidłowe jest natomiast ujęcie takiego wydatku w kosztach roku podatkowego, w którym faktura (rachunek) została wystawiona, nawet jeśli została ujęta przez podatnika w kosztach w księgach rachunkowych wcześniejszego roku (zaksięgowana na koncie kosztowym oraz na koncie zobowiązań).
Stąd koszty napraw jako typowe koszty pośrednie powinny być potrącane w dacie ich poniesienia, o której mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.