Tak orzekł WSA w Warszawie w ustnym uzasadnieniu wyroku z 24 marca 2014 r., III SA/Wa 2328/13.
Sprawa dotyczyła spółki, która w zakresie swej działalności nabywała od kontrahentów towary różnego rodzaju, w tym towary niestanowiące wartości niematerialnych i prawnych ani środków trwałych na gruncie podatkowym. Płatności były regulowane jednorazowo lub w ratach, określonych z góry co do wysokości i terminu uiszczenia.
Na tym tle spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytała m.in., czy umowne ustalenie płatności ratalnych w stosunku do towarów niestanowiących środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlega ograniczeniom wynikającym z art. 15b ustawy o CIT, skoro zgodną wolą obu stron wskazano terminy płatności przypadające każdorazowo w określonym dniu miesiąca alternatywnie roku?
Przedstawiając swoje stanowisko spółka wskazała, iż literalne brzmienie art. 15b ust. 1 ustawy o CIT odwołuje się do stanu nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury, umowy albo innego dokumentu w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności. Strony umowy zgodnie ustaliły terminy płatności treścią umowy lub wskazały je w treści faktury. Zdaniem spółki dopiero od tak wyznaczonych terminów należy liczyć upływ terminów płatności.
Należy wziąć pod uwagę cel nowelizacji
Dyrektor Izby Skarbowej uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. W uzasadnieniu interpretacji wskazał, że płatność na raty, która „dokonywana jest w określonych terminach wskazanych w treści faktury, przykładowo każdego 10 dnia miesiąca przez okres 60 miesięcy” podlega ograniczeniom wynikającym z art. 15b ust. 2 ustawy o CIT, ponieważ daty wymagalności poszczególnych rat powodują, iż termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, o których mowa w tym przepisie.
W konsekwencji, zdaniem organu w przypadku gdy termin płatności zostanie ustalony np. na 360 dni od daty wystawienia faktury, to wówczas z upływem 90 dni od zaliczenia tej kwoty do kosztów podatkowych przez spółkę, będzie ona miała obowiązek dokonania korekty kosztów. Oznacza to, że spółka w miesiącu w którym upływa 90 dni od zaliczenia wydatku do kosztów, będzie zobowiązana do zmniejszenia kosztów o tę część, która nie została jeszcze zapłacona. Późniejsze opłacenie poszczególnych rat, niezależnie od terminowości będzie podstawą do rozpoznania kosztu.
Podyskutuj o tym na naszym FORUM
Cienka kapitalizacja – podwyższenie kapitału zakładowego
Po wyczerpaniu toku instancyjnego spółka wniosła skargę do WSA w Warszawie. Sąd przyznał jej rację.
W uzasadnieniu sąd wskazał, że nowelizacja ustawy o CIT związana z wprowadzeniem do niej przepisów dotyczących obowiązku korekty kosztów miały zupełnie inny cel, niż wynika to z interpretacji organu podatkowego.
Celem nowelizacji było bowiem wprowadzenie generalnej zasady, w myśl której brak terminowej płatności wynikającej z faktury oznacza obowiązek zmniejszenia o tę kwotę kosztów uzyskania przychodów. W analizowanym przypadku mamy natomiast sytuację, w której występuje sprzedaż na raty, na którą godzą się obie strony, ustalając odpowiednie terminy płatności. Tym samym nie mamy do czynienia z powstaniem zatoru płatniczego. W konsekwencji w analizowanej sprawie art. 15b ustawy znajdzie zastosowanie gdy jakaś rata nie zostanie spłacona. Wówczas po upływie 30 dni od dnia zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów należy dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów.
Przygotowanie opisu orzeczenia: Zespół Zarządzania Wiedzą Działu Prawno-Podatkowego PwC