Obowiązek poboru podatku u źródła (WHT) od dłuższego czasu stanowi „gorący” temat. Organy podatkowe zwiększają coraz bardziej zakres kontroli nad tą instytucją, co zmusza podatników do jeszcze większej dokładności i ostrożności podejmowanych rozliczeń. Lista problemów wraz z początkiem 2019 r. została znacznie wydłużona, a to za sprawą rewolucyjnych zmian wprowadzonych przez ustawodawcę w zakresie rozliczeń transakcji zagranicznych w aspekcie podatku u źródła. Mają one znaczący wpływ na zakres obowiązków związanych z poborem podatku WHT. Cały problem sprowadza się do tego, że podatnicy tak naprawdę nie są do końca pewni od kiedy powinni pobierać podatek u źródła.
W nawiązaniu do obecnego stanu prawnego, po przekroczeniu granicy 2 mln PLN, podmioty, będące płatnikami, zobowiązane są do pobrania podatku u źródła bez względu na powiązania, czy preferencje wynikające z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Polecamy: CIT 2019. Komentarz
Przepisy przewidują dwa sposoby na niepobranie podatku, nawet przy przekroczeniu limitu 2 mln. W tym zakresie płatnik ma możliwość złożenia oświadczenia, które musi spełniać ustawowe wymogi, bądź otrzymania właściwej opinii organu podatkowego, tj. naczelnika urzędu skarbowego.
Odroczenie terminu stosowania przepisów
W założeniu nowe regulacje miały być stosowane w odniesieniu do wypłat należności dokonywanych już od 1 stycznia 2019 roku, jednak Minister Finansów ze względu na falę negatywnych komentarzy ze strony podatników wydał Rozporządzenie z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub odroczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Rozporządzenie odraczające). Weszło ono w życie 1 stycznia 2019 r.
Teoretycznie Rozporządzenie odraczające miało dać podatnikom więcej czasu na przygotowanie się do stosowania nowych regulacji, a w szczególności pozyskanie tzw. opinii o zwolnieniu, na której wydanie organ podatkowy ma 6 miesięcy. W praktyce jednak okazało się, że nieprecyzyjnie sformułowane przepisy wywołują chaos interpretacyjny i wzbudzają wątpliwości, co do właściwego zastosowania znowelizowanych uregulowań.
Jak interpretować przepisy Rozporządzenia odraczającego?
Największe wątpliwości wzbudza § 3 Rozporządzenia odraczającego, który stanowi, że ograniczenie stosowania art. 26 ust. 2e nakłada na podatników obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, według nowych zasad od wypłat należności dokonywanych w roku 2019 r. (w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2019 r.), w przypadku, gdy:
- łączna kwota należności wypłacanych z tytułu papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych przekracza kwotę 2 mln PLN;
- łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy, innych niż wskazane w pkt 1, przekracza kwotę 2 mln PLN.
Z treści przywołanego przepisu trudno jest jednak wywnioskować o jakie sytuacje dokładnie chodzi i jakie podmioty zostają objęte wspomnianym obowiązkiem. Dopiero po sięgnięciu do uzasadnienia projektu Rozporządzenia odraczającego można uznać, że § 3 w założeniu ustawodawcy odnosi się tylko do płatników prowadzących rachunki papierów wartościowych lub rachunki zbiorcze.
Informacja ta jednak nie znalazła odzwierciedlenia w przepisach ww. aktu prawnego, co wzbudza wciąż wiele wątpliwości i domysłów interpretacyjnych u podatników, specjalistów podatkowych, ale także u organów podatkowych.
Ciąg dalszy artykułu o zasadach poboru podatku u źródła
Autor: Karolina Milan, Konsultant, Doradztwo Podatkowe Grant Thornton