Powyższą tezę potwierdza w miarę jednolita linia orzecznicza organów podatkowych, w tym najnowsza interpretacja wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej w dniu 4. września 2018 roku (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.333.2018.1.BBJ) Organ podatkowy, uznając stanowisko podatnika za prawidłowe, potwierdził, że przypadku nieodpłatnego poręczenia, w oparciu o literalne brzmienie art. 12 ust.1 pkt 2 Ustawy CIT, należy rozpoznać przychód jednorazowo, w momencie udzielenia poręczenia.
Umowa poręczenia
Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się w stosunku do wierzyciela wykonać zobowiązania w momencie, gdy dłużnik nie wykona swojego zobowiązania. Poręczenie dochodzi do skutku w momencie zawarcia stosownej umowy i złożenia przez poręczyciela pisemnego oświadczenia. Umowa poręczenia może mieć zarówno charakter nieodpłatny jak i odpłatny, w zależności od woli stron.
W przypadku świadczenia bez wynagrodzenia, w postaci poręczenia zobowiązania, podmiot, którego zobowiązania zostają poręczone, otrzymuje przysporzenie jednorazowo, na moment jego udzielenia. Zdaniem organu podatkowego, przychodu tego nie należy rozliczać w czasie, ani nie należy rozpoznawać w okresie, w którym poręczenie trwa, ponieważ nie wynika to z przepisów Ustawy CIT.
Dla przypomnienia należy wskazać, że przychód z tytułu nieodpłatnego poręczenia należy rozpoznać w wartości rynkowej świadczenia. Warto w tym celu dokonać analiz rynkowych, aby uniknąć sporów z organami podatkowymi.
NOWOŚĆ na Infor.pl: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!
Podsumowanie
Stanowisko powyższe oczywiście cieszy, ponieważ wymaga od podatnika tylko jednorazowej aktywności (w roku udzielenia poręczenia) i w naszej ocenie nie powoduje obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych w latach, w których poręczenie trwa, za wyjątkiem tylko roku, w którym takie poręczenie zostało udzielone przez podmiot powiązany.
Źródło: Grant Thornton