Sąd podzielił stanowisko organów podatkowych że przez analogię nie można klucza przychodowego przewidzianego dla kosztów, zastosować dla przychodów wspólnych (zakaz wykładni rozszerzającej dla przepisów formułujących zwolnienia podatkowe).
Podatnik prowadzący zarówno działalność podlegającą zwolnieniu jak i opodatkowaną, jest zobligowany do wydzielenia organizacyjnego działalności strefowej (zwolnionej z podatku). Obowiązek ten wynika z uregulowań zawartych w rozporządzeniach strefowych (przykładowo art. § 5 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 20008 w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych).
Polecamy serwis: CIT
To na podatniku leży obowiązek udowodnienia, że powstały przychód i koszty dotyczą działalności strefowej bądź pozastrefowej.
W tym celu powinien w księgach rachunkowych dokonać wyodrębnienia.. Dla kosztów wspólnych tj. kosztów które dotyczą zarówno działalności strefowej jak i pozastrefowej, ale których nie można metodą bezpośredniego przypisania odpowiednio rozliczyć, uzasadnione jest zastosowanie klucza wynikającego z art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy o CIT .
Ustawodawca jednocześnie nie przewidział odpowiedniej regulacji dla przychodów wspólnych. Nie pozwolił również na odpowiednie stosowanie powołanej regulacji dla rozliczenia przychodów. W związku z tym powstaje wątpliwość, czy w obowiązujących przepisach mamy lukę prawną a przede wszystkim jak podatnik ma rozliczyć przychody wspólne.
Przychód wspólny to przychód powstały w związku z prowadzeniem zarówno działalności strefowej jak i pozastrefowej, a którego nie można rozliczyć dokonując bezpośredniego przypisania. Przykładem są np. dodatnie różnice kursowe które powstające od transakcji zakupu rozliczanej jako koszt wspólny np. różnice kursowe od zakupu usługi marketingu.
Podobnie w przypadku odszkodowań wypłacanych w związku z zaistnieniem zdarzeń, których nie można uznać ani za strefowe ani za pozastrefowe np. odszkodowanie OC w związku z uszkodzeniem samochodu wykorzystywanego dla obu działalności.
W przedmiotowej sprawie sąd podzielił dotychczasowe stanowiska organów podatkowych. Tym samym jeśli nie jest możliwe ustalenie, czy dany przychód korzysta w całości ze zwolenianie albo nie można go bezpośrednio przypisać do działalności strefowej oraz pozastrefowej, podatnik powinien całość przychodów opodatkować na zasadach ogólnych.
Przyjęcie takiej zasady niesie za sobą skutek w postaci zmniejszenia kwoty dochodu podlegającej zwolnieniu od podatku a podwyższenie podstawy opodatkowania.
Co za tym idzie, wolniej będzie następowała konsumpcja przyznanej pomocy publicznej.
Mając na uwadze obowiązujące przepisy, należy uznać stanowisko WSA we Wrocławiu za prawidłowe. Niemniej na uwagę zwraca rozbieżność dotycząca możliwości podziału kosztów wspólnych i jednoczesnego braku możliwości podziału przychodów wspólnych.
Ustawodawca nie przewidział w przepisach prawnych rozwiązania tego problemu. Niestety brak podstawy prawnej do zastosowania przy podziale przychodów wspólnych analogicznego klucza alokacji jak przy kosztach wspólnych jest niewątpliwie czynnikiem działającym na niekorzyść podatników.
Polecamy:Co zmieniło się w VAT od 1 lipca 2011 r.?
Kornelia Kazior, konsultant podatkowy ECDDP
Anna Kiereś, Kierownik Zespołu ds. Specjalnych Stref Ekonomicznych ECDDP