Zgodnie z art. 12 ust 1 pkt. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) przychodem jest także wartość umorzonych zobowiązań.
Przepisy ustawy o CIT nie wskazują, co należy rozumieć przez umorzenie zobowiązań, przyjmuje się więc, że umorzenie zobowiązań jest tożsame z instytucją zwolnienia z długu na gruncie przepisów Kodeksu Cywilnego.
Czy stawka CIT w Polsce jest za wysoka?
Zgodnie z art. 508 Kodeksu Cywilnego zwolnienie z długu ma miejsce, gdy wierzyciel zwalnia z długu dłużnika, a dłużnik zwolnienie przyjmuje, w wyniku czego zobowiązanie wygasa. Do zwolnienia z długu nie wystarczy tylko działanie wierzyciela ale potrzebna jest także zgoda dłużnika na zwolnienie z długu.
Jeżeli wypłata wynagrodzenia z tytułu sprawowania funkcji Członka Rady Nadzorczej wynika z umowy pomiędzy stronami lub statutu Spółki to istnieje pomiędzy stronami zobowiązanie którego umorzenie powinno na podstawie art. 12 ust,. 1 pkt 3 być rozpoznane jako przychód w dacie zawarcia z wierzycielem umowy o zwolnienie z długu, czyli z reguły w dacie wyrażenia zgody przez dłużnika na zwolnienie z zobowiązania.
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach w wyroku z dnia 28 marca 2003 r. (I SA/Ka 2342/2001): „Ten bowiem przepis przesądza o tym, że na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych do przychodów zalicza się wartość umorzonych zobowiązań. Umorzenie zobowiązań skutkuje ich zmniejszeniem lub zlikwidowaniem w stosunku do wierzyciela. Brzmienie tego przepisu pozwala jednocześnie na wniosek, w myśl którego umorzona część zobowiązania podlega zaliczeniu do przychodów bez względu na sposób jego umorzenia, jak również charakter. (...)”
Joanna Litwińska, konsultant podatkowy