Leasing to bardzo popularna forma nabywania nowego i używanego sprzętu niezbędnego do prowadzenia firmy. Może również wystąpić sytuacja, że leasingowany sprzęt zostanie przez przedsiębiorcę wynajęty w kraju bądź nawet za granicę, niemniej raty leasingowe przedsiębiorca będzie zobowiązany płacić w terminie.
W myśl art. 23a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z zm.), przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ,,finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ,,korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.
Zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:
1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz leasingodawca w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to leasingobiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatki związane z uiszczeniem rat leasingowych. Moment zaliczenia rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów nie jest sprecyzowany w art. 23b ust. 1 cyt. ustawy (por. interpretacja indywidualna z dnia 25 lutego 2010 r., ITPB1/415-923/09/MR).
Koszty uzyskania przychodów u korzystającego (leasingobiorcy)
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost skutków podatkowych w przypadku przekazania przedmiotu leasingu osobie trzeciej do używania.
Określają jedynie skutki podatkowe rozporządzania przedmiotem leasingu po upływie podstawowego okresu umowy oraz skutki podatkowe występujące w trakcie trwania umowy. Skutki podatkowe umów leasingu zależą od tego, jakie warunki zostały określone w umowie.
Kodeks cywilny dopuszcza możliwość oddania przedmiotu leasingu do używania osobie trzeciej, co wynika z art. 70912 k.c., jednakże finansujący musi wyrazić na to zgodę, w przeciwnym razie finansujący może wypowiedzieć umowę leasingu ze skutkiem natychmiastowym, chyba że strony uzgodniły termin wypowiedzenia.
W art. 23 ustawą o PIT ustawodawca nie wymienia wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów kosztów odpowiadających wartości zapłaconych rat leasingowych w przypadku, gdy korzystający odda osobie trzeciej do odpłatnego używania przedmiot leasingu.
Polecamy: Amortyzacja podatkowa
Polecamy: Faktura VAT od A do Z
W świetle powyższego poniesione (ponoszone) wydatki na zapłatę rat leasingowych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów przedsiębiorcy. Nie ma więc znaczenia wynajmowanie przedmiotu leasingu przez leasingobiorcę.