Zapytał o to we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej przedsiębiorca, który świadczy usługi trenerskie oraz prowadzi sprzedaż łódek i części do nich. Nie zatrudnia on w swojej działalności pracowników. Siedziba firmy znajduje się w miejscu zamieszkania przedsiębiorcy, natomiast towar przechowuje w wynajmowanym pomieszczeniu.
Przedsiębiorca ten zakupił ekspres do kawy wraz z dodatkowymi elementami – filtr do kawy, urządzenie do sporządzania i spieniania cappuccino. Wartość całego zestawu nie przekroczyła 3.500 zł.
Urządzenie będzie znajdowało się w siedzibie firmy albo w magazynie w zależności od potrzeb. Kawą będą częstowani kontrahenci w czasie spotkań biznesowych odbywających się w siedzibie firmy lub w magazynie – spotkania będą dotyczyły negocjacji przy zawieraniu umów sprzedaży lub nowych kontraktów na usługi trenerskie.
Podatnik zapytał Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy czy wydatek na zakup ekspresu do kawy oraz wydatki na zakup kawy i mleka do kawy dla kontrahentów będą stanowiły koszty uzyskania przychodów?
Zdaniem podatnika zwykły poczęstunek kawą z ekspresu dla kontrahentów, który jest nieodłącznym elementem spotkania czy szkolenia nie stanowi celu samego w sobie i może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu. Zakup ekspresu, kawy i mleka do kawy w celu poczęstunku stanowi koszt uzyskania przychodów. Związek tych wydatków z osiąganym przychodem jest oczywisty – kawą są częstowani kontrahenci. Jednocześnie nie można takich wydatków uznać za reprezentację.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra Finansów stwierdził, że stanowisko podatnika jest prawidłowe.
W uzasadnieniu organ podatkowy przypomniał, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podmiocie, który wywodzi z tego określone skutki prawne.
Dyrektor IS w Bydgoszczy stwierdził ponadto, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
To z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.
Wydatek może być uznany za koszt uzyskania jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:
- pozostaje w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- jest właściwie udokumentowany.
Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.
W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Zdaniem organu podatkowego reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.
Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę.
Polecamy: Faktura VAT od A do Z
Kalkulator odsetek podatkowych
Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, nie zaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że wydatki na zakup kawy i mleka do kawy podawanych w trakcie spotkań mających związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie mają charakteru reprezentacyjnego. Wydatki z tego tytułu mogą więc zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.
Natomiast jeżeli ekspres do kawy faktycznie jest wykorzystywany jedynie w działalności gospodarczej podatnika (i nie służy jego celom osobistym), to wydatki na jego zakup również mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy na podatniku ciąży wykazanie celowości danego wydatku i jego związku z przychodem oraz prawidłowe udokumentowanie.
Co prawda o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Jednak to na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.
Na podatniku ciąży również obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Nie może się ono jednak ograniczać wyłącznie do posiadania faktury, bądź też innego dowodu stwierdzającego wyłącznie wysokość poniesionych z ww. tytułu wydatków.
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy podatnik musi dysponować dowodami:
- umożliwiającymi w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto
- potwierdzającymi racjonalność poniesionych wydatków i brak cech okazałości oraz wystawności.
Źródło: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 września 2010 r. (nr ITPB1/415-656/10/IG).