Tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2014 r., nr ILPB3/423-102/11/14-S/EK.
Sprawa dotyczyła spółki, zatrudniającej pracownika na stanowisku inżyniera ds. projektów na podstawie umowy o pracę. Umowę tę rozwiązano bez zachowania okresu wypowiedzenia, z przyczyn wynikających z winy pracownika. Świadectwo pracy wskazywało jako podstawę ustania stosunku pracy okoliczności wynikające z art. 52 Kodeksu pracy (tzw. zwolnienie dyscyplinarne). Pracownik wniósł o sprostowanie świadectwa pracy, a po otrzymaniu odpowiedzi odmownej złożył pozew do sądu pracy. W wyniku prowadzonych negocjacji doszło do zawarcia między stronami ugody. W jej wyniku spółka zobowiązała się anulować pracownikowi rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, zmienić tryb rozwiązania umowy o pracę na "za porozumieniem stron" a także sprostować świadectwo pracy. Ponadto, spółka zobowiązała się wypłacić pracownikowi wynagrodzenie za jeden miesiąc tytułem odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę oraz kwotę premii gwarantowanej, w terminie 10 dni od zawarcia ugody wraz z odsetkami w przypadku opóźnienia płatności. Pracownik oświadczył, że treść ugody w całości wyczerpuje jego roszczenia za stosunku pracy łączącego go ze spółką i zrzekł się ewentualnych dalszych roszczeń.
Na tle powyższego, spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytała, czy prawidłowo zakwalifikowała wypłacone ugodowe pozasądowe odszkodowanie do kosztów podatkowych.
Organ podatkowy uznał to stanowisko za nieprawidłowe, wskazując, że przedmiotowych wydatków nie można powiązać ani z osiągniętym, ani planowanym przychodem spółki. Brak zatem związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wypłatą odszkodowania a uzyskaniem przez spółkę przychodu.
Realizacja należności wynikających ze stosunku pracy
Po wyczerpaniu toku instancyjnego, sprawa trafiła do WSA we Wrocławiu. Sąd przyznał rację spółce, uchylając zaskarżoną interpretację. Sąd uznał, że wypłacone przez spółkę odszkodowanie na rzecz byłego pracownika z tytułu nieprawidłowego rozwiązania z nim umowy o pracę miało związek z uzyskanym przychodem i jako takie powinno stanowić koszt jego uzyskania. Prawidłowe wywiązanie się spółki z umowy o pracę nie może być bowiem traktowane jako wydatek nie będący kosztem podatkowym, tylko z tego powodu, że w dacie wypłaty osoba uprawniona nie jest już zatrudniona.
Organ podatkowy złożył skargę kasacyjną. NSA oddalił ją wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2014 r. W ustnym uzasadnieniu wskazał, że wydatki z tytułu odszkodowania za nieprawidłowe rozwiązanie umowy o pracę mają związek z przychodem jako właściwie typowe wydatki związane z zatrudnieniem pracowników. Na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów nie ma wpływa fakt, że zostały one wypłacone już po ustaniu zatrudnienia.
Podyskutuj o tym na naszym FORUM
Rozpatrując sprawę ponownie, Dyrektor Izby Skarbowej uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, w uzasadnieniu interpretacji wskazując, iż odszkodowanie zostało poniesione przez spółkę i ma charakter definitywny. Pozostaje ono także w związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą, gdyż osoba uprawniona do jego otrzymania była zatrudniona w spółce na podstawie umowy o pracę. Dokonana przez spółkę wypłata była w istocie realizacją należności przysługujących pracownikowi z tytułu rozwiązania umowy o pracę. W związku z tym należy ją traktować tak jak wypłatę z tytułu należności wynikających z umowy o pracę.
Podsumowując, organ podatkowy stanął na stanowisku, iż wypłacone przez spółkę odszkodowanie na rzecz byłego pracownika z tytułu nieprawidłowego rozwiązania z nim umowy o pracę miało związek z uzyskanym przychodem (zostało poniesione w celu uzyskania przychodu) i jako takie winno stanowić koszt jego uzyskania, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.