Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów, które zostały zaliczone do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
Podatnik może więc odliczyć od przychodów koszty ich uzyskania, o ile poniesione koszty mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.
Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie został wymieniony pośród wydatków, których ustawodawca nie uważa za koszty uzyskania przychodów.
Podatnik ponosi wydatki na zakup ogłoszeń w prasie, w internecie, wydruk ulotek informacyjnych. W materiałach tych spółka zamieszcza informację o swojej działalności i o świadczonych usługach.
Poniesione koszty należy uznać za reklamę spółki. Są to bowiem działania zmierzające do zwiększenia jej rozpoznawalności i oferowanych usług na rynku. Spółka podejmując opisane działania, chce zwrócić uwagę klientów, że istnieje na rynku oraz poinformować o usługach, które oferuje.
Od 1 stycznia 2007 r. zmieniły się przepisy regulujące zasady zaliczania do kosztów podatkowych wydatków na reprezentację i reklamę. Obowiązujące od tego dnia przepisy wyłączają możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na reprezentację. Przepisy nie wyłączają natomiast możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reklamę. Obecnie nie obowiązuje podział na reklamę publiczną i reklamę niepubliczną.
Możemy więc przyjąć, że wydatki na reklamę mogą stanowić koszt podatkowy. Jednocześnie przepisy nie określają rodzaju wydatków, które można zaliczyć do kosztów reklamy, a nawet nie wyjaśniają, czym jest reklama.
Aby wskazać znaczenie tego pojęcia posłużmy się wykładnią językową. Według słownika języka polskiego, PWN, Warszawa 1989, reklama jest „rozpowszechnianiem informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś". Reklama jest więc działaniem mającym na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów bądź skorzystania z konkretnych usług.
W wyroku z 12 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 157/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził: „za reklamę można bowiem uznać również i takie działania, które co prawda nie prezentują określonych towarów lub usług wraz z informacjami je wartościującymi, lecz promują markę określonej firmy, zwiększając jej rozpoznawalność na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania sprzedawanymi przez nią towarami lub świadczonymi usługami. Reklama taka, nazywana reklamą instytucjonalną, ma za zadanie prezentowanie konkretnego przedsiębiorstwa poprzez lansowanie jego znaku firmowego, czy też nazwy. Jej zadaniem jest stworzenie sprzyjającego dla firmy klimatu, pozytywne nastawienie potencjalnych klientów, umocnienie stopnia rozpoznawalności i znajomości firmy przez odbiorców tego rodzaju reklamy, oraz w konsekwencji zwiększenie popytu na jej towary lub usługi".
Przed zaliczeniem wydatków do kosztów podatkowych, podatnik powinien ocenić, czy podejmowane działania stanowią reklamę (jego, albo działalności którą prowadzi). Następnie powinien ocenić, czy podejmowane działania i ponoszone koszty mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą prowadzić do uzyskania, zwiększenia przychodów albo zabezpieczenia ich źródła.
Uznaje się, że każde działanie podatnika zmierzające do promowania swoich wyrobów i usług, bądź promowanie przedsiębiorstwa niezależnie od rodzaju działań nosi znamiona działalności reklamowej. Reklamą są również działania spółki polegające na umieszczaniu ogłoszeń w prasie, internecie, drukowaniu i rozprowadzaniu ulotek reklamowych.
Reasumując, wydatki poniesione na reklamę w prasie i internecie oraz ulotki reklamowe, jeśli pozostają w związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów.