Przepis art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o PIT stanowi, że kosztem uzyskania przychodu nie są straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.
Z przepisu tego wynika na pozór, że jeżeli tylko samochód jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, to koszt jego naprawy będzie kosztem uzyskania przychodu.
Taki wniosek jest jednak przedwczesny, gdyż nie wystarczy dla uznania wydatku za koszt podatkowy, aby nie był wymieniony w katalogu wydatków nie będących takim kosztem.
Trzeba jeszcze spełnić warunki ogólnej definicji uznawania wydatków za koszt uzyskania przychodu. Zawiera je art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.
Polecamy: Dokumentowanie kosztów uzyskania przychodów
Polecamy: Jak prawidłowo wykazać koszty uzyskania przychodów w spółce cywilnej?
Istnieje ryzyko, że organy podatkowe uznają poniesienie wydatków na remont samochodu - w sytuacji, gdy sprawcą wypadku był pijany pracownik prowadzący ten samochód - za nie mające cech kosztu podatkowego. I to nawet wtedy, gdy samochód był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, co spełnia wymogi art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o PIT.
Co więcej taki pogląd może uzyskać akceptację ze strony sądu administracyjnego.
1 czerwca 2011 zapadł wyrok NSA (sygn. akt II FSK 75/100), który dotyczy następującego stanu faktycznego.
Wydatki w kwocie 33.593,61 zł nie zostały przez fiskusa uznane za koszt uzyskania przychodu. Wydatki te zostały poniesione na naprawę samochodu ciężarowego po wypadku spowodowanym przez zatrudnionego przez podatnika pracownika, który prowadził samochód po nadużyciu alkoholu. Wykluczone z kosztów zostały także wydatki na usługę holowania przez pogotowie techniczne samochodu ciężarowego oraz dodatkowych badań technicznych po wypadku.
Podatnik nie posiadał dokumentów potwierdzających fakt zajścia wypadku oraz nie zgłaszał szkody do firmy ubezpieczeniowej. Ponieważ wypadek spowodowany był przez nietrzeźwego kierowcę nie przysługiwało pracodawcy odszkodowanie.
W tym stanie faktycznym NSA zgodził się z poglądem fiskusa, że sporne wydatki nie są kosztem uzyskania przychodu. Remont jest w tym przypadku naprawieniem szkody, spowodowanej działaniem, które nie może zostać uznane za zrealizowane w celu osiągnięcia przychodu.
NSA uznał, ze prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości nie można zasadnie uznać za działanie w celu osiągnięcia przychodu. Dodatkowo jest to postępowanie zakazane przez przepisy prawa o ruchu lądowym, prawa o wykroczeniach lub przez prawo karne. Dlatego koszty remontu powypadkowego i inne związane z tym wydatki stanowią naprawienie szkody spowodowanej zakazanym przez prawo działaniem, pozostają w bezpośrednim związku skutkowo – przyczynowym z działaniem, które nie miało na celu osiągnięcie przychodu.
Kwalifikacji tej nie zmienia nawet to, że wyremontowany samochód w przyszłości będzie mógł służyć działalności przychodowej pracodawcy.