Nie zdefiniowano w nim bowiem pojęcia "przychodów należnych", co jest zagadnieniem wiodącym dla oceny stanowiska przedstawionego we wnioskach o wydanie interpretacji. Słusznie, zdaniem Sądu, skarżący podnieśli, że organ w wydanych interpretacjach nie wyłożył znaczenia pojęcia "należne", wskazując jedynie że są to przychody przysługujące (według językowej definicji), nie podejmując jednak w istocie próby wykładni pojęcia, podczas gdy językowe jego znaczenie nie wyjaśnia, ani nie przesądza momentu powstania obowiązku podatkowego.
Bez takiej wykładni nie sposób przyjąć, czy "należne" odnieść należy tylko do tych przychodów, co do których podatnik może domagać się zapłaty od kontrahenta, czy też dotyczy również przychodów niewymagalnych, co do których podatnik nie może żądać, by zostały mu zapłacone.
Sąd uznał, że nieracjonalna jest wykładnia, iż opodatkowaniu w danym roku podatkowym podlega przychód, który podatnikowi nie przysługuje w tym sensie, iż nie może się on go nawet domagać. Przed nadejściem terminu wymagalności wierzytelności trudno mówić, by podatnikowi należał się przychód, skoro nie ma on możliwości realizacji prawa do niego. Odmienna wykładnia zobowiązywałaby podatnika do zapłaty podatku od przychodu, którego nie może się on nawet domagać od kontrahenta.
Korekta kosztów z tytułu „zatorów płatniczych” – płatność w ratach
Podobnie orzekły WSA w Rzeszowie w wyroku z 19 marca 2013 r. (sygn. akt I SA/Rz 74/13) oraz WSA w Gliwicach w wyroku z 15 kwietnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Gl 1023/12). Sądy te w całości podzieliły stanowisko NSA z 8 sierpnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 2402/11), w którym Sąd stwierdził, że o momencie powstania obowiązku podatkowego decyduje to, w jakiej dacie podatnik (wierzyciel) może najwcześniej domagać się zapłaty z tytułu sprzedaży udziałów, czyli data wymagalności roszczenia z tego tytułu. Tak samo Naczelny Sąd Administracyjny orzekł w wyrokach m.in. z 9 czerwca 2010 r. (sygn. akt II FSK 282/09) i z 17 września 2009 r. (sygn. akt II FSK 549/08).
Zadaj pytanie na Forum
Na odmiennym stanowisku stoją natomiast organy podatkowe, które utrzymują, że przychód należny, podlegający wykazaniu w PIT-38, powstaje z chwilą zawarcia umowy sprzedaży udziałów, a rozłożenie płatności na raty pozostaje bez znaczenia dla opodatkowania. W tym ujęciu przychód do opodatkowania należałoby wykazać do opodatkowania w całości w zeznaniu za rok podatkowy, w którym została zawarta umowa sprzedaży akcji lub udziałów.
Przedmiot leasingu nie generuje przychodu - co z ratami?