Ulga 30% - zasady przyznania
Ulga „30%” zwana potocznie „30% tax ruling” jest swoistą formą ulgi podatkowej dostępnej dla osób oddelegowanych i wykonujących pracę w Holandii (zarówno na podstawie kontraktów lokalnych jak i oddelelgowania) podlegających opodatkowaniu w Holandii oraz znajdujących się w kategorii pracowników ze „szczególną wiedzą”. Dodatkowym kryterium jest poziom dochodów tych osób.
W przypadku polskich rezydentów podatkowych, ich dochody za pracę wykonywaną na terytorium Holandii, będą tam opodatkowane, o ile nie znajdą zastosowania przepisy KonwencjI między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu obowiązująca od 01.01.2004 (Umowa).
Zgodnie z art.15 ust. 2 wyżej wymienionej Umowy, wynagrodzenie ze stosunku pracy otrzymywane przez polskiego rezydenta podatkowego może zostać zwolnione z opodatkowania w Holandii jeżeli spełnione są łącznie poniższe warunki:
- odbiorca (pracownik) przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym,
- wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
- wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
W sytuacji gdy dany pracownik podlega opodatkowaniu w Holandii (czyli nie mają zastosowania przepisy Umowy) i spełnia warunki do objęcia ulgą 30%, opodatkowaniu holenderskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega 70% wynagrodzenia – 30% przychodu jest wyłączone, i może być wypłacone jako wolne od opodatkowania. Owo specjalne traktowanie może być przyznane maksymalnie na okres 8 lat.
Warunki skorzystania z ulgi:
- pracownik posiada szczególną wiedzę - rzadką lub niedostępną na holenderskim rynku pracy,
- pracownik został zatrudniony z zagranicy,
- pracodawca jest „agentem” podatku u źródła tj. wynagrodzenie pracownika jest wypłacane za pośrednictwem holenderskiej listy płac.
- przed przystąpieniem do pracy w Holandii, pracownik musi mieć miejsce zamieszkania w promieniu 150 km od holenderskiej granicy do dwóch trzecich czasu w okresie ostatnich 24 miesięcy,
- wynagrodzenie dla celów podatkowych w Holandii musi wynosić co najmniej 36 378 EUR (limit w 2015) z wyłączeniem nieopodatkowanego dodatku 30% - kwoty są corocznie indeksowane.
Należy pamiętać, że wniosek o przyznanie ulgi 30% musi być złożony w terminie czterech miesięcy od dnia rozpoczęcia pracy w Holandii.
Zmiany w Prawie Pracy 2015 (Komplet 4 książek) + Kodeks pracy 2015 z komentarzem gratis
Umowy terminowe po zmianach (książka)
Pracodawca jako „agent” – holenderska lista płac
W przypadku zatrudnienia w Holandii, ulga 30% może zostać przyznana, gdy:
- holenderska firma zatrudnia pracownika,
- pracownik jest zatrudniony w firmie zagranicznej, która ma stałą siedzibę w Holandii,
- pracownik jest zatrudniony w firmie zagranicznej, która nie ma stałej siedziby w Holandii ale pracodawca zagraniczny jest zarejestrowany jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych (z powodu podlegania wynagrodzenia obowiązkowi podatkowemu w Holandii).
Pracodawca zagraniczny posiadający filię, oddział, spółkę powiązaną w Holandii ma prawo na podstawie porozumienia między firmami wyznaczyć firmę holenderską jako swojego „’agenta” płatniczego. Wówczas lista płac jest prowadzona przez spółkę holenderską dla pracowników oddelegowanych na takich samych zasadach jak dla pracowników zatrudnionych lokalnie. Jeśli pracodawca zagraniczny nie może lub nie chce skorzystać z powyższej opcji, musi sam zarejestrować się jako płatnik w holenderskim urzędzie skarbowym jako „agent” podatku u źródła.
Jeśli pracodawca:
- Nie ma innych powiązań z Holandią niż udostępnienie personelu - właściwym urzędem będzie organ podatkowy w Limburgii - Departament Spraw Międzynarodowych.
- Ma inne powiązania - urzędem właściwym będzie lokalny urząd skarbowy zlokalizowany w miejscu „występowania powiązań”.
Po rejestracji pracodawca uzyskuje numer będący odpowiednikiem polskiego numeru NIP dla celów wynagrodzeń / listy płac tzw. „Wage tax number (WTN)”.
W okresie oczekiwania na nadanie numeru, firma może uruchomić administrację płac oraz wypłacać wynagrodzenia, nie może natomiast wystąpić o specjalne zasady opodatkowania dochodów pracownika zwane „ulgą 30%”.
Zeznanie roczne
W przypadku Holandii pracownik będzie podlegał obowiązkowi złożenia jednego z następujących typów zeznań podatkowych (w zależności od swojej rezydencji podatkowej, sytuacji osobistej oraz typu dochodów):
Formularz P: zeznanie podatkowe dla osób fizycznych,
Formularz E: tożsamy dla formy P bez ulg i odliczeń,
Formularz T: zwrot podatku,
Formularz C: dla nie-rezydentów osiągających dochody w Holandii,
Formularz M: składany w roku migracji – jest to formularz dla osób które w trakcie roku zmieniają swoją rezydencję podatkową (czyli są „częściowymi” rezydentami w Holandii).
Wszystkie zeznania, z wyjątkiem formularza M, są składane elektronicznie.
Jako polski rezydent podatkowy, pracownik będzie zobowiązany do wykazania w swoim rocznym rozliczeniu podatkowym wszystkich uzyskanych przychodów, również tych pochodzących ze źródeł zagranicznych.
W przypadku, gdy wynagrodzenie za pracę w Holandii otrzymywane przez polskiego rezydenta zgodnie z Umową podlega opodatkowaniu w Holandii (tzn. jeżeli dochód ten nie kwalifikuje się do zwolnienia z opodatkowania w Holandii zgodnie z wymienionymi wyżej kryteriami), Polska będzie zobowiązana stosować metodę “kredytu podatkowego”, tzn. zezwolić na odliczenie podatku zapłaconego w Holandii od podatku należnego od tego dochodu w Polsce.
Monitor Księgowego – prenumerata
IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Holandią przewiduje metodę zaliczenia podatkowego, czyli kredytu podatkowego – jako metodę główną. Kredyt podatkowy tym różni się od metody wyłączenia z progresją, że podatnik jest zobowiązany do opodatkowania w Polsce zarówno dochodów osiągniętych na terenie Polski jak i dochodów uzyskanych za granicą. Od łącznej sumy podatku może jednak odjąć podatek zapłacony za granicą – jednakże wyłącznie do kwoty nie przekraczającej wysokości podatku, jaki przypada na dochody osiągnięte za granicą. Odliczenie to nie może również przekroczyć faktycznego podatku zapłaconego za granicą.
Oznacza to, że w sytuacji, gdy polski rezydent podatkowy pracował tylko w Holandii i tam uzyskiwał przychody, nadal musi zapłacić podatek w Polsce.
Jednocześnie podatnicy, osiągający dochody w krajach dla których, zgodnie z przepisami Umowy obowiązuje metoda kredytu podatkowego, mają prawo do skorzystania z tzw. „ulgi abolicyjnej”.