Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 września 2014 r., sygn. IPTPB1/415-348/14-2/MD.
Sprawa dotyczyła podatnika, osoby fizycznej, który planował restrukturyzacje podmiotów, w których jest lub będzie właścicielem. W jej ramach rozważana jest m.in. likwidacja spółki osobowej z siedzibą w jednym z krajów Unii Europejskiej niemającej osobowości prawnej oraz niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym w miejscu siedziby. W momencie likwidacji w majątku spółki będą się znajdowały m.in. weksle wystawione przez podatnika (tzn.: spółka jest właścicielem emitowanych przez podatnika weksli). W wyniku likwidacji spółki wspólnikom zostaną wydane jej składniki majątkowe; może zatem zdarzyć się, że podatnik może uzyskać własność emitowanych przez siebie weksli.
W takim przypadku zobowiązanie podatnika z tytułu weksli wygaśnie na skutek konfuzji.
Na tym tle podatnik zwrócił się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytał, czy prawidłowe jest jego stanowisko, iż w tej sytuacji nie powstanie po stronie podatnika przychód podatkowy.
Polecamy: Komplet : IFK + MK + Infororganizer
Nowe wzory deklaracji i informacji PIT 2014 / 2015
Podyskutuj o tym na naszym FORUM
Uzasadniając swoje stanowisko, podatnik wskazał, że zgodnie z art. 14 ust 2 pkt 6 ustawy o PIT do przychodów zalicza się m.in. wartość umorzonych zobowiązań. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane ustawowo, jednak z praktyki orzeczniczej wyprowadzić można wniosek, iż skutkiem umorzenia jest zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. Z kolei art. 508 Kodeksu cywilnego stanowi, iż zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Konieczne jest zatem kumulatywne zaistnienie dwóch przesłanek: oświadczenie wierzyciela o zwolnieniu dłużnika z długu, oraz wyrażenie zgody przez tego ostatniego.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, podatnik wskazał, iż w wyniku likwidacji spółki, wystawione przez niego weksle należące do spółki zostaną przeniesione na podatnika, wskutek czego stanie się on jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem z tytułu tych weksli. W przypadku natomiast, gdy dochodzi do połączenia w rękach tej samej osoby prawa (np. wierzytelności z weksla) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (np. zobowiązania z weksla) wygaśnięciu ulega prawo podmiotowe (np. weksel), tj. następuje konfuzja tego prawa podmiotowego. Weksel zatem wygasa, jednak nie na skutek umorzenia zobowiązania, tylko konfuzji.
W konsekwencji, zdaniem podatnika, wygaśnięcie jego zobowiązań (jako wspólnika) wobec spółki z tytułu zaciągniętych weksli, poprzez konfuzję, następującą w wyniku likwidacji spółki, na skutek połączenia w rękach tej samej osoby (podatnika) praw (wierzytelności spółki z tytułu weksla) i korelatywnie sprzężonych z nimi obowiązków (zobowiązania podatnika z tytułu weksla), nie spowodują powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu PIT, po stronie podatnika, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o PIT.
W kwestii odsetek naliczonych, lecz nieotrzymanych przez spółkę, wnioskodawca wskazał, ze zastosowanie powinien znaleźć przepis art. 14 ust 3 pkt 2 ustawy o PIT, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności. Należy bowiem wskazać, że na gruncie przepisów ustaw podatkowych spółki osobowe (niebędące osobami prawnymi), co do zasady nie są traktowane jako podatnicy podatku dochodowego. Podatnikami są natomiast wspólnicy tych spółek osobowych (niebędących osobami prawnymi). Stąd, wszelkie skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych należy rozpatrywać w odniesieniu do wspólników tych spółek (w przypadku wspólników będących osobami fizycznymi - w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Podsumowując, podatnik wskazał, że w sytuacji, naliczenia, lecz nieotrzymania przez spółkę odsetek od pożyczek udzielonych podatnikowi, po jego stronie zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT, nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu PIT.
W celu potwierdzenia swego stanowiska, podatnik powołał potwierdzające je interpretacje indywidualne.
Organ podatkowy uznał je za prawidłowe, odstępując od uzasadnienia interpretacji.