Zacytujmy fragment, reprezentatywnej w tym zakresie interpretacji indywidualnej wydanej 12 grudnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPBI/1/415-1075/14/ESZ):
(…) na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy (o PIT – przypisek redakcji infor.pl) , nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki, zwyczajowo podawane napoje alkoholowe i bezalkoholowe), a także posiłki (np. obiady, lunche, kolacje), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, poza nią), podawane obecnym i potencjalnym kontrahentom podczas wskazanych we wniosku spotkań biznesowych, mających na celu szczegółowe omówienie warunków świadczonych usług, postępu bieżących prac, czy też przyszłych wspólnych projektów, z których Wnioskodawca będzie czerpać przychód w postaci wynagrodzenia za świadczone usługi prawne W konsekwencji wydatki te, jako związane z (mające na celu) uzyskiwaniem(e) przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.
Należy jednak pamiętać, że spotkania z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami nie mogą mieć czysto konsumpcyjnego, czy rozrywkowego charakteru, a wydatki nie powinny wykraczać poza główny cel spotkania, jakim jest wzmocnienie relacji z kontrahentami i partnerami biznesowymi, omówienie warunków świadczonych usług, nawiązanie kontaktów biznesowych oraz prowadzenie rozmów biznesowych. Ponadto zapraszając kontrahenta, bądź potencjalnego kontrahenta na spotkania biznesowe do restauracji cieszących się uznaną renomą i zapewniających odpowiedni poziom usług należy również mieć na uwadze, aby celem takiego spotkania, nie była chęć okazania przepychu, stworzenia pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy oraz prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
Limity ulg i odliczeń w PIT 2014 / 2015
Interpretację komentuje Katarzyna Łukasik, konsultant podatkowy z Deloitte:
Pytanie podatnika, prowadzącego kancelarię radcy prawnego, dotyczyło możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne (m.in. kosztów obiadów, kolacji, posiłków i napojów alkoholowych i bezalkoholowych), nabywane w związku z organizacją spotkań biznesowych w siedzibie kancelarii i poza nią.
Na wstępie warto przypomnieć, że przez długi czas możliwość zaliczenia tego typu wydatków do kosztów podatkowych budziła spore kontrowersje w praktyce organów i w orzecznictwie sądów. W wydawanych interpretacjach organy zazwyczaj zaliczały koszty usług gastronomicznych do wydatków na cele reprezentacji, które z mocy prawa nie stanowią kosztów podatkowych (por. art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT oraz w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT).
Aby położyć kres ww. rozbieżnościom, NSA w Warszawie w wyroku wydanym 17 czerwca 2013 r. (II FSK 702/11) w składzie siedmiu sędziów dopuścił możliwość zaliczenia wydatków na usługi gastronomiczne do kosztów podatkowych, formułując jednocześnie tezy pomocne dla dokonywania oceny ich charakteru, zgodnie z którymi:
- kwalifikacja każdego przypadku powinna być dokonana indywidualnie, pod kątem rodzaju wydatków i okoliczności ich poniesienia, jak również ich związku z przychodami podatnika – przy czym nie ma konieczności wyłączania wszystkich wydatków na usługi gastronomiczne z kosztów podatkowych;
- nie jest decydujące miejsce podawania poczęstunków, ich wystawność, przepych ani okazałość;
- wyłączeniu podlegają wydatki, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.
Stanowisko to zostało również potwierdzone w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r. (DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521), zgodnie z którą:
„nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów (…) wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.”
W omawianym powyżej przypadku kancelarii radcy prawnego, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził, że tego typu wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Warto jednak zauważyć, iż wskazano również dodatkowe kryteria dla oceny ww. wydatków, tj.:
- brak charakteru czysto konsumpcyjnego lub rozrywkowego spotkań;
- niewykraczanie takich wydatków poza główny cel spotkania;
- celem spotkania nie jest chęć okazania przepychu, stworzenia pozytywnego wizerunku wnioskodawcy oraz prowadzonej przez niego działalności (ale np. szczegółowe omówienie warunków usług, postępu prac lub przyszłych wspólnych projektów, z których podatnik będzie czerpał przychód w postaci wynagrodzenia za usługi prawne).
Powyższe stanowisko wpisuje się we wspomniany, pozytywny dla podatników nurt interpretacyjny. Warto jednak zauważyć, że pomimo ogólnego pozytywnego wydźwięku, interpretacja ta nie pozostaje w zupełnej zgodzie z wyrokiem NSA oraz interpretacją ogólną, wprowadzając dodatkowe kryteria oceny, jak np. przepych.
Podyskutuj o tym na naszym FORUM