Przepis art. 8 Ordynacji podatkowej (O.p.) stanowi, że przepis nakazuje płatnikom obliczenie i pobranie od podatnika podatku oraz wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Zgodnie z art. 26 O.p. podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki. Kontrowersyjny przepis to art. 26a § 1 O.p. Przepis ten zwalnia podatnika z odpowiedzialności przewidzianej przez przepisy Ordynacji podatkowej z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.
Za to przepisy Ordynacji podatkowej przewidują taką odpowiedzialność dla płatnika. W myśl art. 30 O.p. płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 O.p, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony całym swoim majątkiem.
Polecamy: Co grozi podatnikowi za nieujawnienie dochodów
Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi niewykonanie tych obowiązków, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Nie stosuje się powyższych zasad, gdy podatek nie został pobrany z winy podatnika. Na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika.
W sporach o to, kto ma zapłacić podatek dochodowy, gdy płatnik źle wypełnił swoje obowiązki, organy podatkowe wcale jednak nie uważają, że podatnik jest zwolniony z zobowiązania do zapłacenia podatków od swoich dochodów.
W interpretacji z 24 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPB1/415-448/10-5/MT) zajął się wyjaśnieniem, jak należy interpretować przepisy podatkowe, gdy płatnik nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy w latach poprzednich. Pracodawca wypłacił pracownicy kasyna napiwki i nie pobrał od nich zaliczek.
Problem był więc następujący: Czy podatnik jest zobowiązany do wykazania dochodów z napiwków wypłacanych przez pracodawcę w rozliczeniu rocznym PIT, jeśli zaliczki na podatek dochodowy nie zostały od tych napiwków naliczone i potrącone. Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w tej sprawie jest następujące:
„Z zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik ma obowiązek po upływie roku podatkowego złożyć zeznanie i zapłacić należny podatek od uzyskanych dochodów w poprzednim roku podatkowym. Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Reasumując, niezależnie od faktu, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy tego nie dokonał, podatnik jest zobowiązany do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z wyżej cytowanymi art. 9 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów, niezależnie od faktu, czy płatnik zaliczki na podatek dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił. W związku z powyższym Wnioskodawczyni zobowiązana jest do wykazania w rozliczeniu rocznym dochodów z napiwków wypłacanych przez pracodawcę, nawet jeśli zaliczki na podatek dochodowy nie zostały od tych napiwków naliczone i potrącone.”
Polecamy: Jak rozliczyć w PIT zwrócone składki ZUS