Tak orzekł 16 września 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok w sprawie II FSK 1989/08).
Pakiety medyczne dla pracowników, członków ich rodzin i emerytów
Spółka, zgodnie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy, finansowała koszt usług medycznych, z których korzystali pracownicy, emeryci i renciści. W praktyce dochodziło do zawierania umów z przychodniami lekarskimi, na podstawie których udzielano świadczeń zdrowotnych na rzecz uprawnionych osób. Za korzystanie z tych usług spółka ponosiła koszty w postaci opłaty ryczałtowej od każdego beneficjenta.
Opłata ryczałtowa za usługi medyczne obejmowała zakres medycyny pracy oraz badania, wizyty lekarskie i rehabilitację. Raz w roku spółka podawała przychodniom lekarskim imienny wykaz osób uprawnionych do korzystania z ich usług, zaś w przypadku wystąpienia zmian aktualizowała przekazane dane.
Przychodnie lekarskie wystawiały fakturę, której wartość stanowił iloczyn ryczałtu i podanej liczby osób uprawnionych. Zdaniem spółki z racji tego, że przedmiotowe wydatki były finansowane w formie ryczałtu za jednego pracownika, bez względu na to czy korzysta on ze świadczeń czy nie, wydatki te nie stanowiły dla pracowników przychodów podlegających opodatkowaniu PIT.
W ocenie spółki nie można uznać, że sama możliwość skorzystania ze świadczeń stanowi wartości otrzymanych, nieodpłatnych świadczeń, bowiem brak jest możliwości określenia podmiotowego i przedmiotowego zakresu świadczeń medycznych. Tym samym nie można "przypisać" przychodu na podstawie art. 11 i 12 ustawy o PIT. Spółka wskazała również, że z ryczałtu nie ma możliwości wydzielenia wartości świadczeń wynikających z Kodeksu Pracy.
Na tle tak ukształtowanego stanu faktycznego, spółka zwróciła się z pytaniem do organu podatkowego, czy opłacanie świadczeń medycznych stanowi nieodpłatne świadczenie dla pracownika w wysokości stawki miesięcznej ryczałtowej, które należy doliczyć do przychodu ze stosunku pracy opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, mimo że pracownik nie zawsze w danym miesiącu korzystał ze świadczeń medycznych.
Polecamy: VAT 2011
Polecamy: Podatki 2011
Zdaniem spółki, nie powstają w tym przypadku świadczenia nieodpłatne. Organy podatkowe nie podzieliły tego stanowiska, w wyniku czego sprawa trafiła do warszawskiego WSA. Sąd przyznał spółce rację. Organ zaskarżył wyrok do NSA, który jednak skargę oddalił.
Zdaniem NSA decydująca jest możliwość przyporządkowania świadczenia do pracownika
W ustnym uzasadnieniu sąd uznał, iż w przedmiotowej sprawie występuje nieco inny stan faktyczny niż ten, do którego odnosi się uchwała składu 7 sędziów z 24 maja 2010 r. (sygn. II FPS 1/10) między innymi, dlatego, że jedna kwota obejmuje dodatkowo emerytów.
NSA uznał, iż w przypadku, gdy wartości świadczeń medycznych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, zaś opłata jest wnoszona ryczałtowo bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów usług medycznych. Nie sposób, bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owo świadczenie i jaka jest jego wartość.
Źródło: taxonline.pl