Naczelny Sąd Administracyjny wydał 19 lipca 2017 r. wyrok o sygn. II FSK 1678/15, zgodnie z którym nadwyżka kwoty zwróconych pracownikowi wydatków na całodzienne wyżywienie w trakcie krajowej i zagranicznej podróży służbowej ponad kwoty diet, o których mowa w odpowiednich przepisach jest przychodem pracownika ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Sprawa dotyczyła Spółki, która zamierza wprowadzić własne zasady zwrotu wydatków dla pracowników w związku z delegacjami służbowymi oparte o generalne wytyczne Grupy finansowej. Spółka planuje zrezygnować z wypłacania diet przewidzianych w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na rzecz zwrotu faktycznie poniesionych i właściwie udokumentowanych wydatków. Spółka będzie finansowała bezpośrednio koszty całodziennego wyżywienia pracowników, a pracownikowi przebywającemu w podróży służbowej nie będą wypłacane diety. Spółka argumentowała, że poniesione przez pracowników koszty wyżywienia podczas podróży służbowych (także ponad wysokość diety określonej w Rozporządzeniu) nie będą stanowić przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
NSA podkreślił, że stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f.), "wolne od podatku są diety i inne należności za czas: podróży służbowej pracownika, podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13".
Z brzmienia tego przepisu wynika, że przedmiotowe zwolnienie jest limitowane wysokością diet i innych należności za czas podróży służbowej, zawartych w przepisach określających wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi. Jednakże ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a) u.p.d.o.f. korzysta wyłącznie wartość tej części otrzymanych przez pracownika świadczeń na pokrycie kosztów wyżywienia w podróży (bez względu na formę tego świadczenia), która nie przekracza wysokości diety z tytułu podróży służbowej. Rezygnacja przez pracodawcę z wypłacania diety na rzecz zapewnienia bezpłatnego i pełnego wyżywienia nie oznacza, że w takiej sytuacji zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) u.p.d.o.f. nie określa limitu dla należności związanych z wyżywieniem pracownika podczas podróży służbowej.
Autor: Joanna Rudzka, Doradca Podatkowy
Polecamy: INFORLEX Księgowość i Kadry