Obowiązki nałożone na podatników przed polskimi organami podatkowymi są niezależne od tego, kiedy i w jaki sposób osoby zarabiające za granicą występują o zwrot nadpłaconych za granicą zaliczek na podatek. Tym niemniej, warto jest o ten zwrot występować jak najwcześniej. Ze względu na to, że tzw. kwoty wolne od podatku w większości krajów europejskich są znacznie wyższe niż w Polsce, to średnie kwoty zwrotów nadpłaconych zaliczek na podatek, po rozliczeniu rocznym przeprowadzonym w kraju, w którym się zarabiało, sięgnąć mogą nawet kilku tysięcy złotych.
Formularze obowiązujące za granicą można samodzielnie pobrać i wypełnić korzystając ze stron internetowych Ministerstw Finansów konkretnych krajów.
Dla osób zajętych czy mniej cierpliwych, alternatywę stanowić mogą biura pośredniczące w odzyskiwaniu zwrotu podatku z zagranicy. Formularze niezbędne do rozliczenia podatkowego w Polsce pobrać można ze strony Ministerstwa Finansów, korzystając z elektronicznej metody wypełniania zeznania podatkowego (e-Deklaracje) lub posłużyć się programami komercyjnymi z funkcją kreatora deklaracji PIT „krok po kroku”.
Obowiązek rozliczania się z zarobków uzyskanych lub otrzymywanych z zagranicy przed polskimi organami podatkowymi, dotyczy wszystkich podatników posiadających status polskich rezydentów podatkowych.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012, poz. 361), za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Oznacza to, że co do zasady, osoba zarabiająca sezonowo poza Polską, powinna rozliczyć się w Polsce z całości swoich zarobków (uzyskanych za granicą i w Polsce), a także wystąpić za granicą z rozliczeniem rocznym, celem otrzymania nadpłaconego podatku.
Limity ulg i odliczeń w PIT 2014 / 2015
Zasady rozliczeń w Polsce zależą od zarobków zagranicznych
W celu sprawdzenia, jak konkretnie rozliczyć zagraniczne wynagrodzenie, ustalić należy państwo, w którym się zarabiało. Poszczególne kraje podpisały bowiem z Polską umowy w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, z których wynikają zasady rozliczeń wynagrodzeń zagranicznych według zasady zwolnienia z progresją lub proporcjonalnego odliczenia.
Pierwszą z tych zasad stosuje się m.in. do wynagrodzeń z umowy o pracę pochodzących z Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Irlandii, Hiszpanii, Grecji, Francji, Finlandii, Cypru, Austrii czy RFN. Proporcjonalne odliczenie stosuje się natomiast m.in. do zarobków pochodzących z wynagrodzenia za pracę w Holandii.
W przypadku zwolnienia z progresją, podatnik, który nie zarobił w Polsce ani złotówki, nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku polskiemu fiskusowi. Nie ma on również obowiązku wykazywać zwolnionych z podatku w Polsce wynagrodzeń zagranicznych. Jeżeli natomiast oprócz wynagrodzeń za granicą, uzyskiwał w Polsce inne przychody opodatkowane według skali podatkowej, to całość wynagrodzeń zobowiązany jest wykazać na PIT-36 i w załączniku PIT/ZG. Zagraniczne wynagrodzenie służy w tym przypadku wyłącznie dla ustalenia stawki podatkowej stosowanej do polskiego wynagrodzenia.
W związku z tym postąpić należy następująco:
- do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodać dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów obliczyć podatek według skali podatkowej (18%,32%);
- ustalić stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
- ustaloną stopę procentową zastosować do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Polskie wynagrodzenie podatnika wyniosło 10.000 zł, a wynagrodzenie zagraniczne, do którego zastosowanie znajduje metoda zwolnienia z progresją wyniosło 50.000 zł. Podatnik sumuje wynagrodzenia oraz ustala, w zależności od wysokości otrzymanej sumy, stawkę podatkową. Ustala się ją jako iloraz podatku obliczonego według polskiej stopy procentowej oraz sumy całości przychodów podatnika (60.000 – 556,02) X18% = (10669,92 / 60.000) x 100% = 17,78%.
Obliczoną stawkę stosuje się wyłącznie do wynagrodzenia polskiego, czyli podatek wyniesie 10.000 x 17,78% = 1778 zł.
W przypadku metody proporcjonalnego odliczenia, dochody zagraniczne łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów, odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.
Ulga z tytułu wychowywania dzieci 2014 / 2015
Polskie wynagrodzenie podatnika wyniosło 10.000, a wynagrodzenie zagraniczne, do którego zastosowanie znajduje metoda proporcjonalnego odliczenia wyniosło 50.000 zł, zapłacony za granicą podatek po przeliczeniu na złotówki wyniósł 7.500 zł (stawka 15%). Podatek według polskiej stopy procentowej wyniesie 10669,92 zł, odliczyć można nie więcej niż (10669,92 x 50000)/60000 = 8.891,6. Ponieważ podatek zagraniczny wyniósł 7.500 zł, stąd możliwe jest odliczenie całej tej kwoty. Podatek w Polsce wyniesie finalnie 10669,92 zł – 7.500 zł = 3169,92 zł.
Rozliczenia dokonać należy na druku PIT-36 dołączając do deklaracji druk PIT/ZG, w którym ująć należy kwoty uzyskiwane za granicą oraz podatek tam zapłacony.