Indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia niezbędne w rehabilitacji
Jeżeli chodzi o przepisy określające zasady stosowania ulgi rehabilitacyjnej, należy wskazać, że zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, podstawę obliczenia podatku, z pewnymi zastrzeżeniami, stanowi dochód (ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25) po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Natomiast przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o PIT stanowi, że za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt (urządzenie, czy narzędzie) musi posiadać właściwości leczniczo-rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych.
Z przytoczonych uregulowań wynika zatem, że:
- pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
- zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
- cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
Przy czym, do oceny przydatności tego sprzętu w rehabilitacji pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.
Zakup okularów korekcyjnych dla osoby niepełnosprawnej
W związku z powyższym czy zakup środka pomocniczego w postaci okularów korekcyjnych może być w zeznaniu podatkowym odliczony w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Z takim problemem do organu podatkowego zwróciła się matka (Wnioskodawczyni) 24 letniej córki, która jest osobą niepełnosprawną (interpretacja indywidualna z 29 stycznia 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-3.4011.573.2018.1.MS2 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej).
Z przedstawionego we wniosku o interpretację indywidualną stanu faktycznego wynika, że córka Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną. Stan ten potwierdza orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o z dnia 15 czerwca 2018 roku. Jedną z przyczyn niepełnosprawności jest choroba narządu wzroku. Niepełnosprawność istnieje od 7 roku życia. W związku z otrzymanym ostatnio zleceniem na zaopatrzenie w środki pomocnicze w zakresie optyki okularowej od lekarza specjalisty chorób oczu, Wnioskodawczyni zakupiła w dniu 29 listopada 2018 r. okulary korekcyjne. Na podstawie zakupu wyrobu medycznego, córka Wnioskodawczyni otrzymała fakturę VAT wystawioną na jej dane identyfikacyjne oraz dane sprzedającego oraz kwotę do zapłaty, tj. 570 zł. Wydatek ten został poniesiony w całości przez Wnioskodawczynię i nie został sfinansowany z żadnych innych źródeł, ani też dofinansowany, nie został tez zwrócony w żadnej innej formie. Córka Wnioskodawczyni jest całkowicie na utrzymaniu Wnioskodawczyni, nie uzyskuje żadnych przychodów, co zgodnie z obowiązującymi przepisami oznacza, że ulga rehabilitacyjna jest odliczana od dochodu Wnioskodawczyni.
Polecamy: PIT 2019. Komentarz
Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy organ podatkowy stwierdził, że wymieniony we wniosku wydatek, poniesiony przez Wnioskodawczynię na zakup okularów korekcyjnych przeznaczonych dla córki, stanowi wydatek na indywidualny sprzęt niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych oraz odpowiadający potrzebom wynikającym z niepełnosprawności córki Wnioskodawczyni. Dziecko cierpi bowiem na chorobę narządu wzroku. Opisany we wniosku wydatek spełnia zatem przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy o PIT i może być odliczony od dochodu Wnioskodawczyni w rocznym zeznaniu podatkowym, jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, w tym m.in. warunek udokumentowania i sfinansowania poniesionego wydatku. W przypadku, gdy z ulgi ma skorzystać osoba mająca na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, to dokument stwierdzający poniesienie wydatku uprawniającego do odliczenia, może być wystawiony na osobę niepełnosprawną, jak i na osobę, która utrzymuje osobę niepełnosprawną. Powyższe wydatki, będące wydatkami na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.