Podatek od nieruchomości komercyjnych wprowadza ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. poz. 2175), która wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.
Głównym powodem wprowadzenia nowej daniny, jak wskazuje ustawodawca, jest zapobieganie unikania opodatkowania przez właścicieli nieruchomości komercyjnych. W wielu przypadkach podatnicy nie wykazują bowiem dochodów do opodatkowania lub wykazują dochody w kwocie nieadekwatnej do skali i rodzaju prowadzonej działalności.
INFORAKADEMIA poleca: Wybrane zmiany w PIT i CIT
Odpowiednie regulacje wprowadzające nowy podatek znalazły się w ustawie o podatku dochodowym od osób fizyczny, jak również w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.
Od jakich nieruchomości należy odprowadzać podatek?
W świetle nowych przepisów przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości komercyjnych jest przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10 mln zł, w postaci:
1) budynku handlowo-usługowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji Środków Trwałych jako:
- centrum handlowe,
- dom towarowy,
- samodzielny sklep i butik,
- pozostały handlowo-usługowy,
2) budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji Środków Trwałych jako budynek biurowy.
Polecamy: Pakiet żółtych książek - Podatki 2018
Wynika stąd, że ustawodawca objął podatkiem środki trwałe o dużej wartości, tj. których wartość początkowa przekracza 10 mln zł. Oznacza to, że opodatkowanie będzie miało zastosowanie jedynie do dużych podatników, prowadzących działalność o znacznej skali. Podatku nie zapłacą ci podatnicy, którzy posiadają wskazane środki trwałe, których wartość początkowa nie przekracza powyższej kwoty.
Jaka jest wysokość podatku?
Podatek od wymienionych w ustawie przychodów z tytułu własności środka trwałego wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.
Kiedy podatek nie będzie pobierany?
Podatek nie będzie miał zastosowania (nie będzie pobierany) w przypadku wyżej wymienionych środków trwałych, od których zaprzestano dokonywania odpisów amortyzacyjnych (na podstawie art. 22c pkt 5 ustawy o PIT lub art. 16c pkt 5 ustawy o CIT).
Podatek nie będzie miał zastosowanie również do środków trwałych (tj. budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji Środków Trwałych jako budynek biurowy) wykorzystywanych wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.
Co stanowi podstawę opodatkowania?
Podstawę opodatkowania nowym podatkiem stanowi przychód odpowiadający wartości początkowej środka trwałego ustalanej na pierwszy dzień każdego miesiąca wynikającej z prowadzonej ewidencji, pomniejszonej o kwotę 10 mln zł.
Przy czym ustawodawca wskazuje, co należy rozumieć przez wartość początkową w zależności od statusu właścicielskiego środka trwałego.
A zatem gdy środek trwały stanowi współwłasność podatnika, przy obliczaniu wartości początkowej, należy przyjąć wartość wynikającą z ewidencji podatnika. Natomiast, w przypadku gdy środek trwały stanowi własność lub współwłasność spółki niebędącej osobą prawną, wartość początkową przypadającą na wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (tj. stosuje się tu zasady wynikające z art. 8 ustawy o PIT lub art. 5 ustawy o CIT).
Natomiast gdy środek trwały stanowi współwłasność podatnika i podmiotu powiązanego z podatnikiem, przy obliczaniu wartości początkowej przyjmuje się całkowitą wartość początkową tego środka trwałego. Przy obliczaniu podatku podatnik uwzględnia wynikającą z prowadzonej ewidencji wartość początkową środka trwałego i kwotę 10 mln zł ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje wartość początkowa środka trwałego wynikająca z prowadzonej przez podatnika ewidencji do całkowitej wartości początkowej tego środka trwałego.
Zasada powyższa ma zastosowanie odpowiednio w przypadku, gdy środek trwały stanowi własność lub współwłasność spółki niebędącej osobą prawną, której wspólnikami są podatnik i podmiot powiązany z podatnikiem (w rozumieniu art. 25 ustawy o PIT lub art. 11 ustawy o CIT).
W jaki sposób uiszczać podatek?
Jeżeli chodzi o zasadę płatności podatku od nieruchomości komercyjnych, podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać podatek i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek.
Kwotę obliczonego za dany miesiąc podatku należy odliczać od zaliczki na podatek (o której mowa w art. 44 ustawy o PIT lub art. 25 ustawy o CIT). W przypadku podatników wpłacających zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek obliczony za miesiące przypadające na dany kwartał.
Podatku nie muszą wpłacać podatnicy, jeżeli jest on niższy od kwoty zaliczki na podatek za dany miesiąc.
Kwotę uiszczonego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku od nieruchomości komercyjnych odlicza się od podatku obliczonego za rok podatkowy. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. poz. 2175).