Organy podatkowe dodatkowo nakazują obliczać przychód w sposób uśredniony – wartość świadczenia pracodawcy ma zostać podzielona przez liczbę pracowników, do których świadczenie zostało skierowane.
Nie zgadzają się z takim interpretowaniem przepisów sądy administracyjne.
Przykładem jest wyrok z 11 stycznia 2011 r. NSA (sygn. akt II FSK 1531/09) w sprawie uzyskania przez pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu w związku z udziałem w organizowanej przez pracodawcę imprezie integracyjnej, okolicznościowej, szkoleniowej lub informacyjnej.
Polecamy: serwis VAT
Pracodawca nie ma możliwości przypisania wartości świadczenia konkretnemu pracownikowi. W efekcie nie potrafić ustalić ewentualnego przychodu. NSA poparł pogląd pracodawcy, że w tej sytuacji nie powstaje zobowiązanie podatkowe po stronie pracownika więc pracodawca nie pobiera zaliczki na podatek dochodowy.
NSA powołał się na 11 ust. ustawy o PIT, z którego wynika, że przychodami dla pracownika są otrzymane lub postawione do dyspozycji przez pracodawcę w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
NSA wskazał, że w powołanym przepisie ustawodawca wyróżnia dwa sposoby zaistnienia przychodu:
a) otrzymanie oraz
b) postawienie go do dyspozycji podatnika.
W przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji.
Konkluzja sądu była następująca - skoro ustawodawca te pojęcia rozróżnia, to nie można zwrotom "otrzymywać" i "postawić do dyspozycji" nadawać tych samych znaczeń. Istotny jest dla sporu z organami podatkowymi art. 11 ust. 2a ustawy o PIT.
Na tej podstawie, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione wartość tę ustala się według cen zakupu (pkt 2). Dla przypisania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń konieczne jest zatem ustalenie wysokości tego przychodu.
Czy pracownik zapłaci PIT od imprezy integracyjnej?
W przypadku imprez integracyjnych nie sposób określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów imprezy integracyjnej.
NSA stwierdził: „Dla opodatkowania istotne jest natomiast to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny przychód. Nie można bowiem ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział. Przepisy u.p.d.o.f. nie dają podstaw do wykonania takiego działania. Skoro w stanie faktycznym ujętym we wniosku nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, wobec tego nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ponadto podkreślić należy, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. updof podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób.”
Polecamy: serwis Podatki osobiste
Takie stanowisko sądów administracyjnych zajmowały kilkakrotnie w ciągu ostatnich miesięcy (zob. wyrok z 7 kwietnia 2011 r. WSA w Rzeszowie (sygn. akt I SA/Rz 95/11) i wyrok z 27 kwietnia 2011 r. WSA w Gdańsku (sygn. akt I SA/Gd 140/11).
W przypadku imprez integracyjnych sądy administracyjne zajmują więc korzystniejsze stanowisko wobec pracowników w porównaniu do problematyki abonamentów medycznych.