To efekt podpisania 3 października 2014 r. przez Ministra Finansów interpretacji ogólnej w sprawie stosowania art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849), na podstawie którego od osób przebywających w szpitalach nie pobiera się opłaty uzdrowiskowej. Interpretacja Ministra Finansów rozszerza zakres podmiotowy wyłączenia z obowiązku uiszczenia opłaty uzdrowiskowej na osoby przebywające w szpitalach uzdrowiskowych.
Ostatnio (17 września 2014 r.) Rzecznik Praw Pacjenta informował, że nie istnieje żadna podstawa prawna do pobierania opłaty uzdrowiskowej od pacjentów przebywających w szpitalach uzdrowiskowych na leczeniu szpitalnym. Tak wynika z odpowiedzi Ministerstwa Zdrowia na wystąpienie Rzecznika Praw Pacjenta.
Do Rzecznika Praw Pacjenta wpływały zgłoszenia od pacjentów leczonych w szpitalach uzdrowiskowych dot. pobierania tego typu opłaty przez jednostki samorządu terytorialnego. W związku z tym, pod koniec kwietnia 2014 r., Rzecznik wystąpił do Ministra Zdrowia z propozycją podjęcia działań zmierzających do ujednolicenia różnorodnej interpretacji art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
Opłata uzdrowiskowa pobierana jest od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska, za każdy dzień pobytu. Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych opłaty miejscowej oraz opłaty uzdrowiskowej nie pobiera się m.in. od osób przebywających w szpitalach (niezależnie, czy jest to szpital ogólny czy uzdrowiskowy).
Minister Finansów uznał w ww. interpretacji ogólnej, że nie można pobierać opłaty uzdrowiskowej zarówno od pacjentów przebywających w szpitalu uzdrowiskowym na leczeniu sanatoryjnym, jak i na leczeniu szpitalnym.
Polecamy: Komplet : IFK + MK + Infororganizer
Kasy fiskalne 2015 / 2016 – zwolnienia
Interpretacja ogólna Ministra Finansów z 3 października 2014 r. (nr PL/LS/838/9/SIA/14/RD88286)
Teza:
Na podstawie art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych od osób przebywających w szpitalach uzdrowiskowych nie pobiera się opłaty uzdrowiskowej.
Uzasadnienie:
Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych, w celu zapewnienia jednolitego stosowania przez wójtów, burmistrzów oraz prezydentów miast prawa podatkowego w zakresie niepobierania opłaty uzdrowiskowej od osób przebywających w szpitalach uzdrowiskowych, uprzejmie wyjaśniam.
Zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849) od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach pobierana jest opłata uzdrowiskowa.
Opłaty tej nie pobiera się jednak m.in. od osób przebywających w szpitalach – stosownie do art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Powstała wątpliwość, czy zakres zwolnienia wynikający ze wskazanego przepisu obejmuje osoby przebywające w szpitalach uzdrowiskowych.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawiera definicji „szpitala”. Definicję taką zawiera natomiast ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217, z późn. zm.), zgodnie z którą pod pojęciem „szpital” należy rozumieć przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego, w którym podmiot ten wykonuje działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne (art. 2 ust. 1 pkt 9). Definicję tę przyjmuje się na potrzeby ustawy podatkowej, co jest zgodne z zasadą poprawnej legislacji. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 15 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 921/12 „(...) prawo podatkowe stanowi jedną z gałęzi prawa i jako element całego systemu może czerpać posiłkowo z definicji i rozumienia pewnych instytucji znajdujących się w innych gałęziach tego systemu prawnego oczywiście pod warunkiem, że w ramach prawa podatkowego nie ma uregulowań o charakterze odrębnym i autonomicznym. W zakresie pojęcia "szpital" bezspornie takiej odrębnej podatkowej regulacji brak.”.
Szpital uzdrowiskowy jest jednym z rodzajów zakładów lecznictwa uzdrowiskowego, określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 651, z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 10 tej ustawy zakład lecznictwa uzdrowiskowego oznacza przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju ambulatoryjne lub stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, działające na obszarze uzdrowiska, utworzone w celu udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej, w ramach kierunków leczniczych i przeciwskazań ustalonych dla danego uzdrowiska, w szczególności wykorzystujących warunki naturalne uzdrowiska przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych.
Zgodnie z art. 15 ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, (...) w sprawach nieuregulowanych w ustawie do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego mają zastosowanie przepisy ustawy o działalności leczniczej, stąd należy przywołać art. 8 ustawy o działalności leczniczej. Stanowi on, że rodzajami działalności leczniczej są:
1. stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne szpitalne i inne niż szpitalne oraz
2. ambulatoryjne świadczenia zdrowotne.
W myśl natomiast art. 2 ust. 2 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, ilekroć w tej ustawie jest mowa o działalności leczniczej w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne bez bliższego określenia - rozumie się przez to działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne, jak i działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne.
Zgodnie zatem ze wskazanymi przepisami, w szpitalu uzdrowiskowym wykonywana jest działalność lecznicza w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia szpitalne, a tym samym szpital uzdrowiskowy jest jednym z rodzajów szpitali w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej.
Art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, określający zakres podmiotowy wyłączenia z obowiązku uiszczenia opłaty uzdrowiskowej, nie zawiera wyjątku dla osób przebywających w szpitalach uzdrowiskowych. Ustawodawca nie rozróżnił, w celu korzystania z wyłączenia od tej opłaty, osób przebywających w szpitalach uzdrowiskowych i w innych szpitalach.
Ponadto, zakres wyłączenia wynikający z art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie jest związany ze statusem pacjenta, którym na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2012 r. poz. 159, z późn. zm.) w związku z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o działalności leczniczej, jest osoba zwracająca się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystająca ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny. Wyłączeniem, o jakim mowa w art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, objęte są natomiast „osoby przebywające w szpitalach”. Wynika z powyższego, że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, w celu wyłączenia z obowiązku uiszczenia opłaty uzdrowiskowej, nie różnicuje osób przebywających w szpitalach ze względu na cel pobytu i rodzaj pobieranych świadczeń.
Pogląd o braku podstaw prawnych do pobierania opłaty uzdrowiskowej od osób przebywających w szpitalach uzdrowiskowych aprobuje orzecznictwo sądów administracyjnych. Powyższą wykładnię analizowanego przepisu prezentują m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 30 sierpnia 2011 r. sygn. akt II FSK 408/10 oraz z dnia 22 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1216/10 i II FSK 1217/10.
Sumując, należy stwierdzić, iż na podstawie art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych od osób przebywających w szpitalach uzdrowiskowych nie pobiera się opłaty uzdrowiskowej.
Opłata uzdrowiskowa a opłata miejscowa
Przypomnijmy, że opłata uzdrowiskowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399 ze zm.), za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach.
Od opłaty uzdrowiskowej trzeba odróżnić opłatę miejscową, która jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych:
- w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach,
- w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399 ze zm.)
- za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach.
Podyskutuj o tym na naszym FORUM
Opłaty uzdrowiskowej i opłaty miejscowej nie pobiera się:
- pod warunkiem wzajemności – od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- od osób przebywających w szpitalach,
- od osób niewidomych i ich przewodników,
- od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową albo uzdrowiskową,
- zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.
Od osób, od których pobierania jest opłata uzdrowiskowa, nie pobiera się opłaty miejscowej.
Zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określa, w drodze uchwały, rada gminy, z uwzględnieniem górnych granic stawek ogłoszonych przez Ministra Finansów w drodze obwieszczenia.
Rada gminy może zarządzić pobór opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso. Ponadto rada gminy może wprowadzić inne niż ww. zwolnienia przedmiotowe od opłaty uzdrowiskowej i opłaty miejscowej.