RADA
Do celów VAT powierzchnię użytkową budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz lokali mieszkalnych ustala się na podstawie przepisów Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Szczegóły znajdują się w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
Na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT obniżoną stawkę VAT 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zaliczamy m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych (art. 41 ust. 12a ustawy o VAT). Natomiast obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy o VAT).
Jednak do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się (art. 41 ust. 12b ustawy o VAT):
1) budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2) lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
Z kolei z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT wynika, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w art. 41 ust. 12b ustawy o VAT stawkę 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (w pozostałym zakresie stosuje się stawkę podstawową 23%).
Niestety, z przepisów ustawy o VAT (ani z pozostałych przepisów VAT) nie wynika, jak należy ustalać powierzchnię całkowitą budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz lokali mieszkalnych. Definicje te wynikają co prawda z przepisów innych ustaw podatkowych (art. 1a ust. 1 pkt 5 czy art. 16 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych), lecz nie ma podstaw do stosowania tych definicji (podobnie jak definicji powierzchni użytkowej wynikającej z art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego). Nie ma również podstaw do ustalania powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz lokali mieszkalnych w oparciu o Polskie Normy.
Istnieje natomiast uzasadnienie ustalania powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz lokali mieszkalnych na podstawie przepisów Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), gdyż do tej klasyfikacji odwołuje się ustawa o VAT, definiując pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego oraz budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Takie też stanowisko reprezentują organy podatkowe. Jako przykład można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 marca 2011 r. (IPPP1-443-1324/10-2/ISZ), w której czytamy, że (...) z uwagi na to, iż ustawa o VAT odwołuje się do klasyfikacji PKOB z 1999 r., a także z uwagi na fakt, że wskazana przez Wnioskodawcę norma wydana w 1970 r. ma charakter dobrowolnego stosowania, zasadnym będzie określenie definicji powierzchni użytkowej w oparciu o zasady przewidziane w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie PKOB.
Takie też stanowisko odnośnie do ustalania powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 3 lutego 2011 r. (IBPP3/443-829/10/BWo), stwierdzając, że (...) przy określaniu powierzchni użytkowej jak wskazano wyżej należy kierować się definicją powierzchni użytkowej zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, bowiem do tego aktu odwołuje się art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. W dalszej części interpretacji organ podatkowy wyjaśnił, że (...) całkowita powierzchnia użytkowa w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c budynku mieszkalnego jednorodzinnego obejmuje powierzchnię budynku rozumianą jako powierzchnię lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniami pomocniczymi i przynależnymi znajdującymi się w budynku, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń (piwnic, strychów, komórek, ogrodów zimowych tj. całkowicie zabudowanych balkonów posiadających ściany i dach) a także powierzchnię balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, garaży [osobiście nie zgadzam się ze stanowiskiem organu podatkowego co do uwzględniania powierzchni tarasów - przyp. aut. ]. Organ podatkowy wyjaśnił również, że przepisy PKOB (...) nie uzależniają powierzchni użytkowej od parametrów technicznych określonych normami technicznymi takimi jak choćby wskazywana przez Wnioskodawcę wysokość pomieszczeń przekraczająca 1,90 m.
• art. 2 pkt 12, art. 41 ust. 12-12c oraz art. 146a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 54, poz. 535; ost.zm. Dz.U. z 2011 r. Nr 106, poz. 626
Tomasz Krywan
doradca podatkowy