Kiedy można wystawić fakturę korygującą mówią nam paragrafy 13 i 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).
Ustawodawca dokładnie uregulował kwestie dotyczące faktur korygujących, wystawianych w sytuacji, gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze oraz gdy kwota podatku jest wyższa niż należna.
Polecamy: Karta podatkowa - poradnik użytkownika
Faktury takie, zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, uprawniają podatnika do obniżenia podstawy opodatkowania tylko gdy posiada on potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Bez znaczenia jest fakt, czy przyczyna korekty wystąpiła po, czy w trakcie jej wystawiania przez podatnika.
Czynność dokumentowana fakturą korygującą nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, tylko koryguje poprzedni obrót (ma na celu korektę wykazanych uprzednio wartości).
Sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych, obecnie zawarty został w art. 31a ustawy o VAT. Stosownie do ust. 1 art. 31a, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
Polecamy: Kontrola podatkowa
W związku z powyższym, do przeliczania kwot na fakturze korygującej nie można stosować kursu z dnia wystawienia tej faktury. Do przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych na fakturach korygujących in minus należy więc przyjąć kurs stosowany do przeliczenia wartości z faktury pierwotnej, której korekta dotyczy.