Stawki VAT
Ustawa z 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 2392) kończy z odraczaniem terminu na stosowanie podwyższonych stawek VAT i wprowadza je na stałe. Oznacza to, że w 2019 r. dalej stosujemy stawki VAT na poziomie 8 i 23 proc. Nowelizacja zakłada jednocześnie, że obniżka o 1 pkt proc. będzie możliwa pod warunkiem, że pozwoli na to stan finansów publicznych. Decydujące tu będą dwa wskaźniki:
- spadek długu publicznego (pomniejszonego o gotówkę, którą gromadzi Ministerstwo Finansów na swoich kontach) poniżej 43 proc. PKB,
- spadek poziomu sumy kontrolnej (różnica między deficytem całego sektora publicznego i 1 proc. PKB) poniżej 6 pkt proc.
Niewykluczone, że oba wskaźniki łącznie zostaną spełnione dopiero za trzy lata (takie są prognozy).
Nowe regulacje dotyczące opodatkowania bonów
Od 1 stycznia obowiązują nowe zasady opodatkowania bonów. Taki obowiązek nałożyła na Polskę dyrektywa Rady (UE) 2016/1065 z 27 czerwca 2016 r. zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz.Urz. UE z 2016 r. L 177, s. 9). Jej celem jest uproszczenie, modernizacja i ujednolicenie przepisów dotyczących VAT mających zastosowanie do bonów na towary lub usługi. W związku z tym do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) zostały wprowadzone definicje: bonu, jego emisji i transferu, bonu jednego przeznaczenia (SPV) i bonu różnego przeznaczenia (MPV). Nowelizacja określiła też zasady opodatkowania bonów (w szczególności w łańcuchu dystrybucji), w tym podstawy opodatkowania. Zgodnie z nowymi przepisami bon jednego przeznaczenia (SPV) to taki, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili jego emisji. Z kolei bonami różnego przeznaczenia (MPV) są inne rodzaje bonów, niespełniające powyższych kryteriów. Cechą charakterystyczną bonu MPV jest więc to, że w momencie jego emisji nie jest znany sposób zużytkowania tego bonu. Kupując go, nabywca uzyskuje możliwość zrealizowania zapłaty za różne towary czy usługi, co do wyboru których ma większą lub mniejszą swobodę. VAT od niego powinien zostać pobrany dopiero wtedy, gdy zostaną dostarczone towary lub wykonane usługi w zamian za voucher.
Zasadom opodatkowania transferu bonów SPV i MPV został poświęcony rozdział 2a ustawy o VAT. Nowe zasady dotyczą wyłącznie bonów, które można wymienić na towary lub usługi.
Ułatwienia w rozliczaniu usług elektronicznych
Nowelizacja ustawy VAT z 22 listopada 2018 r. (Dz.U. poz. 2433) wprowadziła zmiany, które mają zmniejszyć koszty i uciążliwości związane z rozliczaniem VAT od usług elektronicznych świadczonych na rzecz konsumentów z innych niż Polska państw członkowskich UE. Chodzi o:
- wprowadzenie progu 10 000 euro (42 000 zł), odnoszącego się do rocznej wartości netto usług elektronicznych świadczonych unijnym konsumentom spoza Polski, do wysokości którego podatnicy mogą rozliczać VAT z tytułu takich usług według reguł obowiązujących dla transakcji krajowych; podatnicy mogą jednak rozliczać VAT w państwach członkowskich odbiorców ich |usług;
- dopuszczenie podatników nieposiadających siedziby na terytorium UE, ale zarejestrowanych dla celów VAT w jednym lub więcej państw członkowskich, do rozliczania usług elektronicznych w małym punkcie kompleksowej obsługi (z ang. Mini One Stop Shop, MOSS).
Ulga na złe długi
VAT należny można skorygować już po upływie 90 dni niewywiązywania się przez kontrahenta z zapłaty, a nie - jak dotychczas - po upływie 150 dni. To efekt zmiany wprowadzonej przez ustawę z 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. poz. 2244). Pierwotnie projekt tej ustawy przewidywał też zmiany w przepisach o PIT i CIT oraz zryczałtowanym podatku od przychodów ewidencjonowanych. Zostały one jednak przeniesione do projektu nowelizacji niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych. Zakłada on wprowadzenie od 2020 r. prawa wierzyciela do pomniejszenia podstawy opodatkowania, jeżeli dłużnik nie zapłaci przez 120 dni od terminu płatności ustalonego na fakturze lub w umowie. Równocześnie, po upływie tego samego czasu, dłużnik będzie musiał doliczyć do przychodu kwotę, której nie zapłacił kontrahentowi.
Polecamy: Komplet podatki 2019
Jeżeli należność zostanie uregulowana, to wierzyciel zwiększy podstawę opodatkowania oraz zapłaci podatek dochodowy w rozliczeniu za okres, w którym dostał należność. Natomiast dłużnik będzie mógł skorygować swój przychód w rozliczeniu za okres, w którym uregulował zobowiązanie. Warunki skorzystania z ulgi na złe długi w PIT i CIT będą takie same jak w VAT, m.in:
- wobec dłużnika nie będzie mogło się toczyć postępowanie restrukturyzacyjne, upadłościowe lub likwidacyjne,
- od końca roku kalendarzowego, w którym wystawiono fakturę dokumentującą wierzytelność, nie będzie mogło upłynąć więcej niż dwa lata.
Zobacz: Podatki 2019