Inaczej będzie gdy najemca zobowiązany jest w umowie do uiszczenia opłaty czynszowej oraz wszelkich dodatkowych kosztów związanych z funkcjonowaniem obiektu w tym opłat za prąd, wodę czy zanieczyszczenia.
Wtedy w wystawionej fakturze ze stawką właściwą dla najmu powinno się również ująć wszystkie związane z tą usługą opłaty, w tym za media.
O wysokości opodatkowania poszczególnych usług przy najmie decydować więc będzie treść zawartej między stronami umowy. Zgodnie z ogólną zasadą swobody umów strony dowolnie mogą ukształtować określone jej elementy. Przy umowie najmu – podstawowy dotyczy czynszu.
Ustawodawca nie sprecyzował przy tym jakiego rodzaju koszty powinny czynsz obejmować – pozostawiając to woli umawiających się stron. Zgodnie z tym w czynszu zawierać się więc mogą koszty związane z funkcjonowaniem obiektu.
W przypadku, gdy najemca nie ma podpisanych umów bezpośrednio z dostawcami mediów, opłaty z tego tytułu ponoszone stanowią element czynszu. W konsekwencji pełne wynagrodzenie otrzymane od korzystającego z lokalu obejmować więc będzie również opłaty za prąd, wodę czy ogrzewanie.
Polecamy: VAT 2011
Zgodnie z regulacjami zawartymi w ustawie o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.
Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
W sytuacji, gdy najemca w czynszu ponosi opłaty za media, kwota otrzymana przez wynajmującego stanowi obrót z tytułu świadczenia usługi najmu. Podstawą tego stwierdzenia jest zarówno zapis przywołanego już wyżej art. 29 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w przepisach unijnych podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności.
Niezależnie od powyższego wskazać również należy na fakt, iż brak jest podstaw do sztucznego wyodrębnienia z czynszu dodatkowych kosztów ponoszonych z tytułu korzystania z mediów. Zasadą, wypracowaną na gruncie orzecznictwa europejskiego, jest to, że do usług pomocniczych stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej.
Nie ma przy tym wątpliwości, iż koszty z tytułu korzystania za media stanowią konsekwencje realizacji umowy najmu i bez tego nie funkcjonowałyby w obrocie gospodarczym. Dzieje się tak, gdyż opłaty za media nie stanowią celu samego w sobie, lecz środek do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.
Przedstawione powyżej stanowisko stanowi wykładnię przepisów podatkowych prezentowaną przez Ministra Finansów. Co ważne prezentowane stanowisko pokrywa się z linia orzeczniczą sądów administracyjnych.
Źródło:
- interpretacja indywidualna nr IBPP2/443-407/11/UH z 10.05.2011 r.,
- wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. III SA/Wa 667/10) z 18.11.2010 r.
Polecamy: Zwrot VAT za materiały budowlane - nowy wykaz materiałów budowlanych od 2011 roku