W dniu 6 marca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok o sygn. I SA/Wr 918/17 stosując prounijną wykładnię przepisu o „pierwszym zasiedleniu” w VAT zaprezentowaną przez Trybunał Sprawiedliwości UE w polskiej sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. Wyrok ten zgodny jest z rozumieniem tego pojęcia, które wprowadzi dopiero planowana nowelizacja ustawy o VAT.
Sprawa dotyczyła spółki, która planuje sprzedaż nieruchomości. Organ podatkowy odmówił prawa do odliczenia VAT, uznając, że pierwsze zasiedlenie budynków/ budowli po ich ulepszeniu, którego wartość przekracza 30% wartości, należy rozumieć wyłącznie oddanie nieruchomości pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem). Taka wykładnia w konsekwencji doprowadziła do błędnego wniosku organu podatkowego, iż część nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (z którego strony transakcji mogą zrezygnować) a z obowiązkowego zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT i tym samym w stosunku do części nieruchomości Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia wszystkich nieruchomości.
Sąd nie zgodził się z takim podejściem uzasadniając to: „Dokonując wykładni prounijnej przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, uwzględniającej wyrok TSUE z dnia 16 listopada 2017 r., Kozuba Premium Selection sp. z o.o., EU:C:2017:869, Sąd pragnie wskazać, że definicja „pierwszego zasiedlenia” powinna brzmieć następująco: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu (rozumianego jako synonim przebudowy), jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie (przebudowę), w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej (z zastrzeżeniem twierdzeń TSUE co do rozumienia przebudowy jako istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania budynków lub budowli w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia). Z tych też względów poczyniona przez organ podatkowy wykładnia przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT uznająca, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku musi dojść do oddania go po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem) jest sprzeczna z art. 12 ust. 2 dyrektywy 112 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112.
Polecamy: VAT 2018. Komentarz
(…) Tym samym należy uznać, że racje ma Skarżąca, że w odniesieniu do wszystkich budynków i budowli, (…) ma prawo zastosować zwolnienie przewidziane w treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Skarżąca może tym samym zrezygnować z ww. zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT na warunkach przewidzianych w tym przepisie. Rezygnacja taka będzie skutkować opodatkowaniem VAT transakcji i zasadniczo daje prawo do odliczenia VAT na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Powyższe oznacza, że organ podatkowy niewłaściwie zastosował wobec niektórych nieruchomości art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, co uniemożliwiło skorzystanie przez Skarżącą zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, dającego możliwość rezygnacji z niego na mocy art. 43 ust. 10 ustawy o VAT i opodatkowania transakcji VAT otwierającej prawo do odliczenia VAT.
Autor: Joanna Rudzka, Doradca Podatkowy