Urzędowe potwierdzenie
Zaświadczenie wydaje się, jeżeli:
• urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;
• osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.
Przewidują to regulacje zawarte w art. 306a par. 2 Ordynacji podatkowej.
W tych przypadkach
organ podatkowy jest zobowiązany wydać zaświadczenie, jeżeli chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów lub z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Organ podatkowy, przed wydaniem zaświadczenia, może przeprowadzić w niezbędnym zakresie postępowanie wyjaśniające. Takie
prawo daje fiskusowi regulacja zawarta w art. 306b Ordynacji podatkowej.
Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania. Istotne jest również to, że zaświadczenie wydaje się w granicach żądania wnioskodawcy. Zagwarantowane jest to w art. 306a par. 3 i 4 Ordynacji podatkowej.
Zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 7 dni od złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia. Przewidziano jednak od tej zasady wyjątek. Otóż niektóre zaświadczenia powinny być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ich wydanie. Chodzi o zaświadczenia, o których mowa w art. 306m par. 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tymi przepisami, organ podatkowy na wniosek podatnika wydaje zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski osoby fizycznej osiągającej
przychody (dochody), o których mowa w art. 305n par. 1, czyli z oszczędności, ze źródeł przychodów położonych w: Austrii, Belgii, Luksemburgu, Andorze, Liechtensteinie, Monako, San Marino i Szwajcarii, lub na terytoriach zależnych lub stowarzyszonych Wielkiej Brytanii oraz Holandii, z którymi Polska zawarła umowy w sprawie opodatkowania przychodów (dochodów) z oszczędności osób fizycznych.
Niezaleganie z podatkami
Zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach lub stwierdzające stan zaległości wydaje się na podstawie dokumentacji danego organu podatkowego oraz informacji otrzymanych od innych organów podatkowych.
Przed wydaniem tych zaświadczeń ustala się, czy w stosunku do wnioskodawcy nie jest prowadzone postępowanie mające na celu ustalenie lub określenie wysokości jego zobowiązań podatkowych. Jeżeli takie postępowanie jest prowadzone i zgromadzony materiał dowodowy pozwala na jego zakończenie, powinna być niezwłocznie wydana decyzja ustalająca lub określająca wysokość zobowiązań podatkowych, w celu wykazania ich w zaświadczeniu.
Na żądanie wnioskodawcy w zaświadczeniu podaje się także informacje, czy w stosunku do wnioskodawcy prowadzone jest:
• postępowanie mające na celu ujawnienie jego zaległości podatkowych i określenie ich wysokości,
• postępowanie egzekucyjne w administracji, również w zakresie innych niż podatkowe zobowiązań wnioskodawcy,
• postępowanie w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.
Za zgodą podatnika
Organy podatkowe, za zgodą podatnika, wydają zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych podatnika na żądanie m.in.:
• jednostek organizacyjnych, które na podstawie ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania uprawnione są do udzielania kredytów (pożyczek),
• kontrahentów podatników prowadzących działalność gospodarczą oraz dzierżawców i użytkowników
nieruchomości – w zakresie opodatkowania dzierżawionej lub użytkowanej
nieruchomości,
• wspólnika spółek: cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej albo komandytowo-akcyjnej,
• małżonka podatnika, a także rozwiedzionego małżonka w zakresie zaległości powstałych w czasie trwania wspólności majątkowej.
Zgoda podatnika jednak nie jest wymagana, jeżeli z żądaniem wydania zaświadczenia występuje małżonek podatnika pozostający z nim we wspólności majątkowej. Małżonek podatnika składa oświadczenie o pozostawaniu z podatnikiem we wspólności majątkowej pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.
Krzysztof Tomaszewski
Gazeta Prawna Nr 159/2006 z dnia 2006-08-17
Tak
Jeżeli żądanie wydania zaświadczenia nie zawiera numeru identyfikacji podatkowej (NIP), a wnioskodawca nie został zwolniony z obowiązku ewidencyjnego, o którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników, to organ podatkowy po wyczerpaniu trybu postępowania określonego w art. 169 par. 1 Ordynacji podatkowej pozostawia żądanie bez rozpatrzenia. Przewidują to
przepisy zawarte w par. 2 rozporządzenia ministra finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe (Dz.U. nr 165, poz. 1374).
Tak
Organ podatkowy na wniosek podatnika wydaje zaświadczenie o wysokości jego dochodu lub obrotu. W zaświadczeniach dotyczących wysokości dochodu lub obrotu stwierdza się wyłącznie, czy wnioskodawca jest lub nie jest podatnikiem:
• podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, z określeniem wysokości obrotu;
• podatku dochodowego (we wszystkich formach opodatkowania); w przypadku opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych – z określeniem wysokości dochodu przyjętego do podstawy opodatkowania, a w przypadku osób prawnych – z określeniem wysokości dochodu przyjętego do podstawy opodatkowania, jak również kwoty podatku należnego.
Kwestie te uregulowano w art. 306i Ordynacji podatkowej.
Tak
Jeżeli wnioskodawca przebywający za granicą występuje o wydanie zaświadczenia osobiście lub za pośrednictwem przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego albo przez pełnomocnika zamieszkałego w kraju, to organ podatkowy przesyła zaświadczenie właściwemu polskiemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu, w celu doręczenia wnioskodawcy po pobraniu
opłaty konsularnej.
Możliwość taką przewidują regulacje znajdujące się w par. 3 rozporządzenia ministra finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe (Dz.U. nr 165, poz. 1374).
Zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach (lub odmowa wydania zaświadczenia) nie przesądza o istnieniu zobowiązania podatkowego. Potwierdza jedynie stan wiedzy wynikającej z dokumentacji, jaką posiada organ, który wydaje zaświadczenie.
- ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.)
- rozporządzenie ministra finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe (Dz.U. nr 165, poz. 1374)