Prawo do kredytu podatkowego
Uzyskanie nieodpłatnego świadczenia będzie miało także wpływ na skorzystanie z tzw. kredytu podatkowego. Kredyt podatkowy polega na tym, że podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą zwolniony jest przez pierwszy rok z wpłaty zaliczek na podatek dochodowy. Uzyskanie nieodpłatnego świadczenia pozbawia podatnika z tego zwolnienia.
Zaliczki miesięczne od dochodów za okres od stycznia do listopada uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości zaliczki należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia roku podatkowego. Zaliczki kwartalne za okres od I do trzeciego III roku podatkowego podatnicy uiszczają w terminie do dnia 20 każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest
zaliczka. Zaliczka za ostatni kwartał jest uiszczana w wysokości zaliczki za kwartał poprzedni, w terminie do dnia 20 grudnia.
Z tego obowiązku zwolnieni są podatnicy, którzy po raz pierwszy rozpoczęli prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w roku podatkowym następującym:
- bezpośrednio po roku, w którym rozpoczęli prowadzenie tej działalności, jeżeli w roku jej rozpoczęcia działalność ta była prowadzona co najmniej przez pełnych dziesięć miesięcy, albo
- dwa lata po roku, w którym rozpoczęli prowadzenie tej działalności, jeżeli nie został spełniony wcześniejszy warunek.
Zwolnienie to dotyczy podatników, którzy łącznie spełniają następujące warunki:
- w okresie poprzedzającym rok korzystania z tego zwolnienia osiągnęli przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej średniomiesięcznie w wysokości stanowiącej równowartość w złotych kwoty co najmniej 1 tys. euro, przeliczonej według średniego kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roku poprzedzającego rok rozpoczęcia tej działalności,
- od dnia rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej do dnia 1 stycznia roku podatkowego, w którym rozpoczynają korzystanie ze zwolnienia, byli małym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej, a w okresie poprzedzającym rok korzystania ze zwolnienia zatrudniali, na podstawie
umowy o pracę, w każdym miesiącu co najmniej pięć osób w przeliczeniu na pełne etaty,
- w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie wykorzystują środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także innych składników majątku - o znacznej wartości - udostępnionych im nieodpłatnie przez osoby zaliczone do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, wykorzystywanych uprzednio w działalności gospodarczej prowadzonej przez te osoby i stanowiących ich własność,
- złożyli właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenie o korzystaniu z tego zwolnienia (oświadczenie składa się w formie pisemnej w terminie do dnia 31 stycznia roku podatkowego, w którym podatnik będzie korzystał z tego zwolnienia),
- w roku korzystania ze zwolnienia są opodatkowani na zasadach ogólnych według skali podatkowej.
BOGDAN ŚWIĄDER
Źródło: Gazeta Prawna Nr 156/2007 z dnia 13 sierpnia 2007 r.
Czym jest użyczenie
Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Przedsiębiorca otrzymał od swojego kontrahenta do dyspozycji budynek, który użytkuje w działalności gospodarczej bez żadnych opłat na rzecz użyczającego. Użyczenie jest umową cywilnoprawną, przez którą użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nieoznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa ta ma bezpłatny charakter, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania. Nie oznacza to jednak, że
umowa ta będzie w ten sposób kwalifikowana dla celów podatkowych.
Podatnik prowadzi działalność w lokalu mieszkalnym użyczonym od osoby zaliczonej do I grupy podatkowej, tzn. matki. Jednak w przypadku umowy użyczenia od osoby zaliczonej do I grupy podatkowej nie trzeba ustalać przychodu podlegającego opodatkowaniu a w konsekwencji nie wystąpi konieczność ustalenia wartości czynszowej nieruchomości.
Małżonkowie posiadają wspólnie
nieruchomość składającą się z działki oraz budynków. Nieruchomość ta stanowi ich majątek wspólny. Nieruchomość została użyczona jednemu z małżonków na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, tj. zakładu wytwórczego. W tym przypadku użyczenie to nie będzie stanowiło nieodpłatnego świadczenia, ani dla małżonka prowadzącego zakład, ani dla drugiego z małżonków. Nie powstanie więc obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych u żadnej ze stron nieodpłatnego użyczenia.
Bank spółdzielczy udzielił swoim udziałowcom kredytów niżej oprocentowanych niż innym kredytobiorcom. W takim przypadku dla udziałowców różnica stanowiąca preferencyjne oprocentowanie stanowi źródło przychodów, jakim są przychody z kapitałów pieniężnych. Jest to nieodpłatne świadczenie, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT przychodami ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności
wynagrodzenia zasadnicze,
wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym dotyczące nieodpłatnych świadczeń przysługujących pracownikom wymienionym we wniosku należy rozpatrywać w kontekście przepisów dotyczących pracowników zatrudnionych w jednostkach określających m.in. zasady gospodarowania samochodami służbowymi i ich garażowania, a także określających miejsca wykonywania pracy tychże osób.
Z zarządzenia dyrektora generalnego z 14 marca 2006 r. wynika, że jednostkom organizacyjnym przyznawane są samochody służbowe. Do korzystania z samochodów uprawnienia posiadają kierownicy oraz pracownicy upoważnieni przez kierownika jednostki. Kierownik jednostki wyznacza również stałe miejsce garażowania samochodom służbowym. Ponadto z treści par. 4 ust. 2 ponadzakładowego układu zbiorowego pracy dla pracowników wynika, że miejscem wykonywania pracy dla niektórych pracowników płatnika jest teren działania płatnika.
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że pracownicy wymienieni we wniosku dysponują samochodami służbowymi, których miejsca garażowania zostały wyznaczone w miejscach zamieszkania tych osób. Samochody wykorzystywane są przy wykonywaniu powierzonych im obowiązków, a także na przejazdy z miejsca garażowania do miejsca siedziby płatnika. Zatem przydzielenie ww. pracownikom samochodów służbowych jest uzasadnione charakterem powierzonej pracy. Wobec powyższego przejazd z miejsca garażowania do miejsca siedziby płatnika stanowi realizację celu służbowego. Zatem nie jest nieodpłatnym świadczeniem i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy.
Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy źródłami przychodów są inne źródła.
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz
dzieci, stypendia,
dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.
Ponadto, zgodnie z art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W przedstawionej przez wnioskodawcę sytuacji uczelnia prowadzi kursy dokształcające dla programistów baz danych. Dla tworzonych oddzielnych grup zajęcia prowadzone są nieodpłatnie. W świetle powyższego wartość z tytułu udziału w kursie jest rodzajem nieodpłatnego świadczenia stanowiącego źródło przychodu uczestnika. Przychód ten stanowi świadczenie, którego nie zawiera katalog zwolnień przedmiotowych, tj. art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c powołanej ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz od dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stanowi on zatem przychód podatnika, uczestnika kursu, opodatkowany na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uczelnia ma natomiast obowiązek wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł w roku podatkowym - na formularzu PIT-8C.
- Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
- Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.).
- Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 142, poz. 1514 z późn. zm.).
- Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).
- Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz.U. nr 169, poz. 1420).
W praktyce podatkowej nie ma wątpliwości, że nieodpłatne otrzymanie przez przedsiębiorcę samochodu do używania stanowić będzie u niego przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym. Zasada ta odnosi się zarówno do osób prawnych, jak i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Bez znaczenia pozostaje również kwestia, czy mowa o samochodzie osobowym czy ciężarowym oraz czy użyczającym będzie
przedsiębiorca czy osoba fizyczna. W zależności od sytuacji różny może być tylko sposób obliczenia przychodu do opodatkowania, lecz sam fakt jego powstania pozostaje oczywisty.
Z punktu widzenia prawa cywilnego, do przekazania samochodu w nieodpłatne używanie należy zastosować konstrukcję umowy użyczenia. Z perspektywy podatkowej takie użyczenie stanowi tzw. nieodpłatne świadczenie. Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie, jednak orzecznictwo sądowe i praktyka podatkowa zinterpretowały ten termin jako: te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze (...), których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy (zob. wyrok NSA w Gdańsku z 29 października 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 1290/98, niepublikowany). Przy użyczeniu samochodu przysporzeniem majątkowym będzie możliwość wykorzystywania samochodu na cele działalności gospodarczej, za co w przeciwnym razie przedsiębiorca musiałby zapłacić.
Istotnym elementem podnoszonym przy identyfikacji nieodpłatnych świadczeń jest brak jakiegokolwiek ekwiwalentu. Oznacza to, że jeśli użyczający nie pobiera żadnego wynagrodzenia za użyczenie samochodu, ale jednocześnie przekazanie to odbywa się w ramach szerszego stosunku prawnego (np.
samochód jest tylko narzędziem przekazanym do wykonywania określonego zlecenia, a fakt ten znajduje odzwierciedlenie w kwocie umówionego wynagrodzenia) - takie użyczenie nie będzie podlegało opodatkowaniu. Należy jednak podkreślić, że samo zobowiązanie do ponoszenia bieżących kosztów eksploatacji i remontu samochodu nie oznacza odpłatności świadczenia.
Warto dodać, że o nieodpłatnym otrzymaniu i obowiązku rozpoznania przychodu nie decyduje zawarcie umowy użyczenia, lecz dopiero faktyczne rozpoczęcia używania samochodu.
Nieodpłatne świadczenia wycenia się: według cen stosowanych wobec innych odbiorców, według cen zakupu, na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku.
Inna zatem będzie wycena przychodu w związku z użyczeniem przedsiębiorcy samochodu przez firmę trudniącą się wynajmem samochodów, inna gdy
kontrahent wynajmie
samochód dla naszego przedsiębiorcy celem oddania mu go w bezpłatne używanie, a jeszcze inna gdy kontrahent ten udostępni przedsiębiorcy swój własny pojazd.
W tym ostatnim przypadku cena rynkowa powinna każdorazowo odzwierciedlać konkretną sytuację, tj. odnosić się do cen stosowanych przy odpłatnym udostępnianiu samochodów o tej samej marce, modelu, wyposażeniu, zużyciu i długości trwania użyczenia w konkretnej miejscowości. Warto zauważyć, że ceny rynkowe mogą być różne, nawet jeśli zostały ustalone według tych samych kryteriów. W tym przypadku dla określenia przychodu może posłużyć cena najniższa. W braku konkretnych danych można dopuścić zastosowanie innego dostępnego wskaźnika, np. odpisów amortyzacyjnych właściwych dla danego samochodu.
ŁUKASZ WĄSIKIEWICZ
ekspert podatkowy, menedżer, Pricewaterhouse-Coopers,
biuro w Krakowie
PODSTAWA PRAWNA
- Art. 11 ust. 2a oraz art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
- Art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn.
Obiektywnie rzecz biorąc, w przypadku gdy członek rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym z przedsiębiorcą współpracuje z nim przy wykonywaniu działalności gospodarczej, to korzyści, jakie z tego powodu powstają (skutek takiej pomocy), spływają również na tego współpracującego.
Jednak pomimo iż taki wniosek wydaje się być jak najbardziej prawdziwy, z punktu widzenia prawa podatkowego może pojawić się pytanie o przychód z tytułu uzyskania nieodpłatnego świadczenia. Jeżeli bowiem przedsiębiorca nie przekazuje osobie współpracującej wynagrodzenia, to formalnie rzecz biorąc uzyskuje przychód równy wartości świadczenia wykonywanego przez owego członka rodziny. Sęk w tym, że podatkowo nie jest opłacalne przekazywanie wynagrodzenia współpracującemu członkowi rodziny. Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów podatkowych nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie
spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.
Jak zatem postąpić, aby skutek podatkowy był najlepszy? W obecnym stanie prawnym odpowiedź nie powinna stwarzać problemu: nie wypłacając osobie współpracującej wynagrodzenia. Owszem, przedsiębiorca, który korzysta z takiej pomocy, uzyskuje przychód podatkowy, jednak przychód taki nie jest uwzględniany w rachunku podatkowym. Stosownie do treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniona od podatku jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b ustawy, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.
Do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów (I grupa), zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych (II grupa). Za rodziców w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn uważa się również przysposabiających, a za zstępnych także przysposobionych i ich zstępnych.
Przy okazji warto zaznaczyć, że zwolnienie takie nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła działalność wykonywana osobiście (np. umowa o dzieło). Nie ma jednak przeszkód, aby zwolnienie takie zastosować wówczas, gdy osoba fizyczna będąc przedsiębiorcą uzyskuje nieodpłatne świadczenia polegające na tym, że członek jego rodziny, współpracując z nim przy wykonywaniu działalności gospodarczej, nie otrzymuje w zamian za to wynagrodzenia.
Konkludując, należy stwierdzić, że wobec obowiązku wyłączenia z kosztów wartości pracy małżonków i dzieci przedsiębiorcy oraz istnienia zwolnienia właściwego dla przychodów uzyskanych wraz z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia od członka rodziny, bardziej uzasadnione podatkowo jest niewypłacalnie takim współpracującym wynagrodzenia.
RADOSŁAW KOWALSKI
Doradca podatkowy, Górski, Kowalski Doradztwo Prawno- -Podatkowe
PODSTAWA PRAWNA
- Art. 11 ust. 2-2b, art. 21 ust. 1 pkt 125 oraz art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
- Art. 14 ust. 3-4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 142, poz. 1514 z późn. zm.).
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych są co do zasady wszelkie dochody uzyskiwane przez osoby fizyczne. Dochody osób fizycznych, które są wyłączone z opodatkowania, to między innymi przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn oraz świadczenia na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objęte wspólnością majątkową małżeńską. Z powyższego wynika, że nieodpłatne świadczenia wykonywane przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, będące przedmiotem działalności wykonywanej przez tą osobę, na rzecz współmałżonka prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, związane z działalnością gospodarczą tego współmałżonka, będą co do zasady przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych - jako przychody z działalności gospodarczej współmałżonka, który jest beneficjentem tego nieodpłatnego świadczenia.
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o PIT.
Artykuł 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o PIT wprowadza zwolnienie od podatku dochodowego dotyczące świadczeń nieodpłatnych otrzymywanych od niektórych członków rodziny. Na podstawie powołanego przepisu zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn. Zwolnienie to - zgodnie z art. 21 ust. 20 ustawy o PIT - nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła - działalność wykonywana osobiście. Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn do grupy I podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów, a do grupy II podatkowej: zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych. W świetle powyższego nieodpłatne wykonanie przez żonę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej projektu lokalu usługowego na rzecz męża prowadzącego działalność gospodarczą stanowi nieodpłatne świadczenie, które jednak nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.
Dodać jednak należy, że w przypadku gdyby współmałżonek otrzymujący nieodpłatne świadczenie od drugiego współmałżonka prowadził działalność gospodarczą w ramach spółki niemającej osobowości prawnej - np. spółki cywilnej - powołane wyżej wyłączenie z przychodów nie dotyczyłoby pozostałych wspólników, którzy w omawianej sytuacji uzyskaliby przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia wykonanego na ich rzecz przez współmałżonkę jednego ze wspólników.
ELŻBIETA LIWANOWSKA
Doradca podatkowy, Tarwid, Liwanowska, Mazur i Partnerzy
PODSTAWA PRAWNA
- Art. 2 pkt 3 i 7, art. 9 ust. 1, art. 14 ust. 2 pkt 8, art. 21 ust. 1 pkt 125 oraz art. 21 ust. 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
- Art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 142, poz. 1514 z późn. zm.).