Zamierzam założyć własną firmę, której głównym przedmiotem działalności będzie produkcja spodów do obuwia. Jednak ze wstępnego rozeznania rynku zorientowałem się, że większość materiałów potrzebnych do produkcji będę zmuszony kupować za granicą. Prawdopodobnie więc większość poniesionych przeze mnie kosztów będzie w euro. Ponieważ nie stać mnie jeszcze na zatrudnienie odpowiednich pracowników, muszę wiedzieć, jak rozliczać wydatki poniesione w euro? Czy powinienem je przeliczać na złote, jak się do tego zabrać?
Przepisy prawa podatkowego (obie ustawy o podatku dochodowym – od osób fizycznych i osób prawnych, patrz podstawa prawna) konkretnie określają, w jaki sposób i po jakim kursie należy dokonać przeliczenia kwot z posiadanej faktury z waluty obcej na złote.
Przypomnijmy, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wydatków wyraźnie wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (analogicznie jest w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
Pamiętajmy, że aby określony wydatek mógł być traktowany jako koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy takim wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego rodzaju, że poniesienie wydatku będzie wpływało na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.
Podatnik uzna poniesione wydatki za koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że:
• wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu,
• wydatki te nie są wymienione we wspomnianym art. 23 u.p.d.o.f. jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Praktycy zwracają jednak uwagę na to, że definicja kosztów uzyskania przychodów, zawarta w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma dość ogólny charakter, w związku z tym dochodzi do częstych sporów w tej kwestii między organami podatkowymi a podatnikami. Dlatego – jeśli sami mamy wątpliwość lub nie jesteśmy pewni swojego stanowiska – wskazane będzie przedstawienie swojego zdania w formie pytania organowi skarbowemu, by ten potwierdził, czy mamy rację.
Jak zostało wspomniane, przepisy obydwu ustaw o podatku dochodowym wyraźnie wskazują sposób przeliczania kosztów poniesionych w walutach obcych.
I tak, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.
Natomiast koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.
Dobrze też jest zwrócić uwagę na jeden dość istotny szczegół, dotyczący sposobu przeliczania konkretnych kwot. Otóż w praktyce, dla przeliczenia określonych kwot na złote z faktury lub innego dowodu księgowego wystawionego w walucie obcej, nie trzeba sporządzać oddzielnego dokumentu, który będzie szczegółowo wskazywał sam proces przeliczenia. Właściwe dane wystarczy wpisać bezpośrednio na przeliczanym dokumencie lub na jego odwrocie. Ważne jest jednak, aby umieścić tam również informację o źródle, na podstawie którego wybraliśmy kurs waluty i dokonaliśmy stosownego przeliczenia. Innymi słowy, wpisując odpowiednie kwoty będące wynikiem dokonanego przeliczenia, należy podać numer tabeli kursów banku oraz datę tabeli, na podstawie której działaliśmy.
Jeśli w wypełnianym dowodzie zdarzy się błąd, będzie możliwe jego poprawienie. Pamiętajmy, że poprawienie błędu może polegać tylko na skreśleniu niewłaściwie napisanego tekstu lub liczby, z zastrzeżeniem, że po skreśleniu można będzie odczytać tekst lub liczbę pierwotną. Następnie należy wpisać prawidłowe dane (tekst lub liczbę). Ten, kto dokonuje poprawki w dowodzie księgowym, powinien się na nim podpisać i umieścić datę jej dokonania. Poprawek nie można dokonywać w fakturach VAT i tzw. obcych dowodach księgowych.
Hanna Wiktorowicz
Podstawa prawna:
• art. 22 ust. 1 i 1a, art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.),
• art. 15 ust. 1 i 1a, art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.).