RADA
Ujęcie w księgach wszystkich dokumentów przedstawionych do księgowania może, ale nie musi, oznaczać rzetelność ksiąg. Rzetelność oznacza odzwierciedlenie stanu rzeczywistego. Zafałszowanie prawdziwego obrazu sytuacji majątkowej i finansowej, jak też wyniku finansowego jednostki może powstać nawet przy ujęciu w ewidencji wszystkich dokumentów.
UZASADNIENIE
Ustawa o rachunkowości wielokrotnie odwołuje się do rzetelności. Zgodnie z zapisami art. 4 ust. 1 jednostki obowiązane są stosować przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy.
Określając zasady (politykę) rachunkowości należy zapewnić wyodrębnienie wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki, przy zachowaniu zasady ostrożności. Polityka rachunkowości powinna być stosowana w sposób ciągły, jednak są od tej zasady wyjątki.
Na podstawie art. 8 ust. 2 w celu rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji, jednostka może, ze skutkiem od pierwszego dnia roku obrotowego bez względu na datę podjęcia decyzji, zmienić dotychczas stosowane rozwiązania na inne, przewidziane ustawą.
Ujęcie w księgach wszystkich dokumentów przedstawionych do księgowania może, ale nie musi, oznaczać rzetelność ksiąg. Rzetelność oznacza odzwierciedlenie stanu rzeczywistego. Zafałszowanie prawdziwego obrazu sytuacji majątkowej i finansowej, jak też wyniku finansowego jednostki może powstać nawet przy ujęciu w ewidencji wszystkich dokumentów, a w szczególności gdy:
- zasady rachunkowości są niewłaściwie stosowane (nieaktualna lub błędna polityka rachunkowości);
- do księgowania przedstawiono dokumenty nieodzwierciedlające faktycznie przeprowadzonych operacji (np. fikcyjne faktury zakupu, fikcyjne faktury sprzedaży, likwidacja przewłaszczonego majątku itd.) lub dokumenty nie spełniają wymogów ustawy;
- działy współpracujące z księgowością nie przekazują wszystkich informacji mających wpływ na sytuację majątkową jednostki lub przedstawiają nieprawdziwe dane, np. informacje o udzielonych gwarancjach, poręczeniach, zawartych umowach, toczących się postępowaniach sądowych itd.;
- popełniono pomyłki w dokumentach księgowych, dokonano błędnych szacunków itd.
Przykład 1
Spółka z o.o. Alfa ze względu na rozmiar działalności stosowała dopuszczone ustawą uproszczenia:
- nie ustalała aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego,
- dokonywała kwalifikacji umów leasingowych według zasad określonych w przepisach podatkowych,
- nie sporządzała zestawienia zmian w kapitale własnym,
- nie sporządzała rachunku przepływów pieniężnych.
W sprawozdaniu finansowym za poprzedni rok obrotowy wykazano następujące dane:
1) średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty - 52 osoby,
2) suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego w walucie polskiej - 6 000 000 zł,
3) przychody netto ze sprzedaży produktów i towarów oraz operacji finansowych w walucie polskiej - 20 396 000 zł.
Kurs średni NBP dla euro ustalony na dzień bilansowy poprzedniego roku obrotowego wynosił 4,0790 PLN/EUR. Oznaczało to obowiązek badania sprawozdania finansowego za bieżący rok przez biegłego rewidenta, ponieważ przychody netto ze sprzedaży wyrażone w euro przekroczyły 5 000 000, a średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty było większe niż 50.
Dokonując przeszacowania danych ze sprawozdania finansowego z PLN na EUR księgowi zastosowali jednak zły kurs. Z wyliczeń księgowych wynikało, że przychody ze sprzedaży osiągnęły równowartość 4 999 755 euro. Nie zauważyli też, że spółka utraciła prawo do stosowanych dotychczas uproszczeń i nie zaproponowali koniecznych zmian w polityce rachunkowości. W bieżącym roku obrotowym spółka w dalszym ciągu kwalifikowała umowy leasingowe zgodnie z przepisami podatkowymi; na koniec roku nie naliczyła aktywów ani rezerw z tytułu podatku odroczonego. Z powodu nienaliczenia rezerw na podatek odroczony zysk netto spółki został zawyżony, sprawozdanie finansowe zatwierdzone bez badania przez biegłego rewidenta, a zysk podzielony.
W tym przypadku możemy uznać, że sprawozdanie finansowe jest nierzetelne, natomiast decyzja o podziale zysku nieważna z mocy prawa.
Rzetelność ksiąg wiąże się ściśle z rzetelnością dokumentów. Zgodnie z definicją zawartą w ustawie o rachunkowości dowody rzetelne, to dowody zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne oraz wolne od błędów rachunkowych.
Przykłady na nierzetelność dokumentów można by mnożyć. O skali zjawiska świadczy raport Ministerstwa Finansów o kontroli skarbowej za okres od stycznia do sierpnia 2006 r. opublikowany na stronach internetowych Ministerstwa (http://www.mf.gov.pl/_files_/kontrola_skarbowa/aktualnosci/inf_druk_sierpien06_www.pdf).
Może się jednak zdarzyć, że firma nie dokona żadnego nadużycia, fałszerstwa, wszystkie przeprowadzone transakcje będą prawdziwe, a pomimo to księgi zostaną uznane za nierzetelne. Taka sytuacja może zaistnieć, gdy spółka nie zachowa należytej staranności w dokumentowaniu operacji gospodarczych.
Przykład 2
Spółka z o.o. Beta w 2003 r. zamówiła w Agencji Reklamowej "Wizerunek" usługę reklamową. Zgodnie z umową ustną spółka Beta na podstawie faktury "pro forma" dokonała 100% przedpłaty na usługę. Księgowy spółki Beta wpłaconą zaliczkę zaksięgował bezpośrednio w koszty, VAT wykazany na fakturze odliczył od VAT należnego, nie zadbał też o żadne inne udokumentowanie transakcji. Agencja "Wizerunek" wykonała usługę zgodnie z umową, ale nie wystawiła faktury VAT na otrzymaną przedpłatę. Z powodu braku właściwego udokumentowania transakcji zakwestionowano rzetelność ksiąg.
Najmniej wątpliwości budzą zapisy art. 24 ust. 2 ustawy o rachunkowości mówiące o tym, że księgi rachunkowe uznaje się za rzetelne, jeżeli dokonane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Zapis ten jest niejako oczywisty. Jednak ustalenie, czy dokumenty odzwierciedlają stan rzeczywisty nie zawsze jest takie proste. Księgowi nie zawsze są w stanie to ustalić, zwłaszcza w większych firmach, gdzie na rzetelność ksiąg składa się praca wieloosobowego zespołu.
Przykład 3
Hurtownia artykułów biurowych rozlicza się z odbiorcami zarówno w sposób gotówkowy, jak i bezgotówkowy. Jeden z pracowników hurtowni w grudniu (po potwierdzeniu sald z klientami) sprzedawał sklepom towar za gotówkę wystawiając klientom fikcyjne dowody KP, natomiast do księgowości dostarczał kopie faktur z odroczonym terminem płatności. Nieuczciwość wykrył dział windykacji w lutym następnego roku (przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego). W stosunku do pracownika zostały podjęte odpowiednie kroki prawne, ale informacja o defraudacji nie została przekazana do działu księgowości. Strata spowodowana nieuczciwością pracownika jest dla hurtowni znacząca, natomiast możliwość odzyskania utraconych kwot znikoma. Księgowość powinna wyksięgować nienależne kwoty ze stanu należności krótkoterminowych i utworzyć rezerwę na przewidywane straty, ale z uwagi na brak informacji nie zrobiła tego. W efekcie w księgach rachunkowych ujęto faktury sprzedaży niezgodnie ze stanem faktycznym, w aktywach bilansu wykazano zawyżony stan należności z tytułu dostaw i usług, natomiast z rachunku zysków i strat zawyżony zysk do podziału.
Zarówno księgi rachunkowe hurtowni, jak i sprawozdanie finansowe będą uznane za nierzetelne, mimo iż księgowość ujęła w ewidencji wszystkie dostarczone jej dokumenty.
Powodem nierzetelności ksiąg mogą stać się też pomyłki w dokumentach księgowych lub błędne szacunki. Błędy mogą być trudne do zidentyfikowania, zwłaszcza gdy zostaną popełnione w ostatniej fazie przygotowań do zamknięcia ksiąg.
Przykład 4
Spółka z o.o. Gamma na podstawie statystyki windykacji należności zdecydowała o dokonywaniu odpisów aktualizujących w wysokości:
- należności bieżące - 1% wartości należności;
- należności przeterminowane do 6 miesięcy - 10% wartości;
- należności przeterminowane powyżej 6 miesięcy - 30% wartości.
Zasady te wpisano do polityki rachunkowości i stosuje się je w sposób ciągły. Sposób wyliczenia wartości odpisu przedstawia się w informacji dodatkowej.
Pracownik działu windykacji wszystkie należności przeterminowane wykazał jako należności przedawnione. Księgowość odpisała wszystkie należności przeterminowane w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych. W efekcie w aktywach bilansu wykazano zaniżoną wartość należności, a w rachunku zysków i strat zawyżono pozostałe koszty operacyjne. Zniekształceniu uległy kluczowe wskaźniki ekonomiczne.
- art. 4 ust. 1, art. 8, art. 21, art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 157, poz. 1119
Anna Dyczkowska
księgowa z licencją MF