RADA
Jeśli faktura zawiera wszystkie elementy wymagane przepisami prawa, nie ma powodu, aby podczas ewentualnej kontroli pracownik urzędu skarbowego zakwestionował prawidłowość jej wystawienia. Wskazane jest jednak, dla Państwa bezpieczeństwa, aby faktura ta oprócz nazewnictwa w języku obcym zawierała również nazewnictwo w języku polskim. W szczególności trzeba pilnować, aby kwoty VAT podane w obcej walucie były przeliczone na złotówki.
UZASADNIENIE
Odpowiadając na Państwa pytanie, należy na samym wstępie stwierdzić, iż możliwe jest stosowanie w treści faktury nazewnictwa dotyczącego rodzaju towarów w języku obcym, obowiązującym w kraju, z którego pochodzi zagraniczny kontrahent - nabywca towaru.
Należy jednak pamiętać o tym, iż możliwość taka istnieje tylko przy zachowaniu wszystkich zasad wystawiania faktur wynikających z rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Argumentując możliwość zastosowania obcego nazewnictwa na fakturach wystawianych przez polskiego podatnika, można się również powołać na przepisy Dyrektywy Rady w sprawie wspólnego podatku od wartości dodanej, która od stycznia 2007 r. zastąpiła I i VI Dyrektywę Rady.
Otóż w art. 230 i 231 Dyrektywy czytamy, iż kwoty wykazywane na fakturze mogą być wyrażone w dowolnej walucie, pod warunkiem że kwota VAT do zapłaty jest wyrażona w walucie krajowej państwa członkowskiego, w którym ma miejsce dostawa towarów lub świadczenie usług, z zastosowaniem mechanizmu przeliczeniowego przewidzianego w art. 91. Do celów kontrolnych państwa członkowskie mogą wymagać tłumaczenia na język danego kraju faktur dotyczących dostaw towarów lub świadczenia usług dokonanych na ich terytorium oraz faktur otrzymanych przez podatników mających siedzibę na ich terytorium.
WAŻNE!
Dyrektywa UE wskazuje, że kwoty wykazywane na fakturze mogą być wyrażone w dowolnej walucie, pod warunkiem że kwota VAT do zapłaty jest wyrażona w walucie krajowej państwa członkowskiego, z którego ma miejsce dostawa.
Polska ustawa o podatku od towarów i usług, a w szczególności przepis art. 106 ust. 1, ani też przepisy wykonawcze, tj. przepisy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, nie regulują obowiązującego języka urzędowego.
W Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski. Język polski jest jednocześnie jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej. Zatem można się posługiwać tym językiem zarówno jako językiem urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak też językiem urzędowym Unii Europejskiej.
Ponadto należy zauważyć, iż unijne przepisy mają charakter szczególny. Państwa członkowskie nie są obowiązane do stosowania ich wprost, jednak są obowiązane dostosować swoje przepisy krajowe do obowiązującej Dyrektywy. Polska ustawa i przepisy wykonawcze nie zabraniają podatnikom umieszczania na fakturach obcego nazewnictwa.
Określają jednak pewne bezwzględne wymogi.
Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:
l imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
l numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy;
l dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
l nazwę towaru lub usługi;
l jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
l cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
l wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
l stawki podatku;
l sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
l kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
l wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
l kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.
Przy czym kwoty podatku wykazuje się w złotych, bez względu na to, w jakiej walucie jest określona kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.
WAŻNE!
Kwoty podatku wykazuje się w złotych, bez względu na to, w jakiej walucie jest określona kwota należności w fakturze.
Na tej podstawie należy stwierdzić, iż nie ma przeszkód, aby Państwo podawali na fakturze informację o sprzedawanym towarze w języku obcym. Taka faktura, pod warunkiem że będzie spełniać wszystkie wymogi stawiane fakturom, powinna być uznana za prawidłową.
Jednocześnie dla Państwa bezpieczeństwa oraz ze względów praktycznych zasadne byłoby podawanie informacji w treści faktury w dwóch językach: polskim i obcym. Posługiwanie się na fakturze językiem polskim spełnia bowiem zarówno kryterium języka urzędowego określonego przez prawo unijne, jak też i przez prawo krajowe, niezależnie od użytego również języka obcego.
Zatem faktura zawierająca nazwę towaru w języku obcym może być podstawą zapisów zarówno w księgach rachunkowych, jak i w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług. Podczas ewentualnej kontroli podatkowej pracownik kontroli nie powinien podważyć prawidłowości takiej faktury, jeśli będzie ona zawierała wszystkie te elementy, o których tu pisaliśmy.
Podstawa prawna:
- art. 106 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 54, poz. 535; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 143, poz. 1029
- art. 231 Dyrektywy Nr 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r.)
Ewa Michalak
ekspert w zakresie VAT