Rada gminy ustala ulgę podatkową w podatku od nieruchomości. Czy może to jednoosobowo zmienić burmistrz w czasie roku podatkowego? Czy ulga obiecana ustnie przy świadkach ma moc prawną?
Zgodnie z art. 18 ustawy o samorządzie gminnym do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, jeśli ustawy nie stanowią inaczej, przy czym do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat, w granicach określonych w odrębnych ustawach.
Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym że stawki te nie mogą przekroczyć określanych corocznie przez Ministra Finansów górnych granic stawek kwotowych na każdy rok podatkowy. Wysokość stawek może być różnicowana dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania. W art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wprowadzono szereg zwolnień o charakterze przedmiotowo-podmiotowym, pozwalając jednocześnie radzie gminy na wprowadzenie na jej obszarze dodatkowych zwolnień przedmiotowych w podatku od nieruchomości (art. 7 ust. 3 ustawy). Delegacja ta nie została przez ustawodawcę obwarowana jakimikolwiek warunkami.
Organem podatkowym właściwym w sprawach podatków i opłat unormowanych w niniejszej ustawie jest wójt (burmistrz, prezydent miasta), i to ramach jego kompetencji leży decyzja o zastosowaniu przewidzianych prawem ulg podatkowych.
Przepis art. 18 ust. 1 ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wskazuje, iż do udzielania ulg podatkowych, umarzania, rozkładania na raty i odraczania terminów płatności należności z tytułu podatków i opłat stanowiących dochody jednostek samorządu terytorialnego (do dochodów własnych gminy zalicza się wpływy z podatku od nieruchomości), a także zwalniania z obowiązku pobrania bądź ograniczenia poboru tych należności mają zastosowanie przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Przepis art. 13 ust. 1 pkt 1 ordynacji podatkowej wskazuje zaś, iż organem podatkowym jest wójt, burmistrz (prezydent miasta).
Należy jednak zastrzec, że przez pojęcie zwolnienia podatkowego należy rozumieć akt o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, odnoszący się do ogółu podatników lub do przedmiotu opodatkowania, spełniających określone ustawowo lub wprowadzone w drodze uchwały rady gminy warunki. Ulgi podatkowe zaś stanowią formę częściowego ograniczenia istniejącego już ciężaru podatkowego, najczęściej w zakresie jego wysokości.
W przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym doszło zapewne do skorzystania przez radę gminy z upoważnienia, o którym mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, i wprowadzenia w drodze stosownej uchwały przewidzianych prawem kolejnych zwolnień przedmiotowych. Wprowadzanie zmian w zakresie zwolnień uchwalonych przez radę gminy leży zaś poza kompetencjami wójta, burmistrza (prezydenta miasta). Przepisem uprawniającym wójta, burmistrza (prezydenta miasta) do dokonywania zmian w wydanej na podstawie art. 6 ust. 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych decyzji ustalającej wysokość podatku od nieruchomości jest art. 6 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Stanowi on bowiem, iż w razie zaistnienia w trakcie roku podatkowego zdarzenia mającego wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiany sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie. Jeżeli więc po doręczeniu decyzji ustalającej wysokość podatku nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych mających wpływ na ustalenie wysokości zobowiązania na dany okres, organ podatkowy, który wydał decyzję ustalającą podatek, może ją zmienić. Jednakże jedną z podstawowych zasad działania organów podatkowych jest zasada pisemności, czyli załatwiania spraw w formie pisemnej. A zatem zmiana decyzji, o której mowa, może być dokonana wyłącznie w formie pisemnej, czyli kolejną decyzją organu podatkowego.
Przemysław Piszcz
pracownik urzędu skarbowego
Podstawa prawna:
• art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn.zm.),
• art. 1c, art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 3 oraz art. 7 ust. 1, 2 i 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn.zm.),
• art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz art. 18 ust. 1 ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. Nr 203, poz. 1966),
• art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn.zm.).