Moja firma zajmuje się sprzedażą części do komputerów, które są najczęściej sprowadzane od kontrahentów z krajów Unii, czyli w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia. Prawie zawsze jest tak, że zakupione przez nas towary są dostarczane do Polski przez inne firmy, którym zlecamy transport towarów. Innymi słowy, w związku ze sprowadzeniem towarów do Polski ponosimy różnego rodzaju dodatkowe koszty. Czy podstawę opodatkowania podatkiem VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowi kwota, którą płacimy sprzedawcy części do komputerów, czy też należy brać pod uwagę wszystkie inne należności, które musimy uregulować sprowadzając te towary do Polski?
Podstawą opodatkowania wewnątrz- wspólnotowego nabycia towarów, zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Kwota ta obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów oraz wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Podstawę opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów stanowi kwota, jaką nabywający uiszcza na rzecz sprzedawcy.
Biorąc pod uwagę treść omówionego przepisu należy stwierdzić, że ustalając podstawę opodatkowania bierze się pod uwagę również wszelkie inne koszty, jakie nabywca poniósł w związku z zakupem towarów od zagranicznego kontrahenta z kraju Unii. Jednak koszty te muszą stanowić należności, które nabywca jest zobowiązany uregulować na rzecz tego konkretnego sprzedawcy towarów.
Przykład 1
Spółka A z Opola dokonała wewnątrzwspólnotowego nabycia partii opon samochodowych od kontrahenta z Niemiec. Kontrahent ten w ramach transakcji sprzedaży zobowiązał się również dostarczyć zakupione przez spółkę towary. Należność, jaką spółka uregulowała, obejmowała więc zarówno cenę zakupu towarów, jak i koszt ich transportu do Polski. W takim przypadku podstawę opodatkowania będzie stanowiła cała należność, jaką polska spółka wpłaciła na rzecz kontrahenta z Niemiec.
Jeśli podatnik poza należnością, którą ma obowiązek zapłacić za zakupiony towar, ponosi również inne wydatki związane z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, między innymi – jak w przypadku Czytelnika – różnego rodzaju koszty sprowadzenia towaru zza granicy, wówczas nie ujmuje tych wszystkich wydatków razem i nie wykazuje jako podstawy opodatkowania z tytułu konkretnej transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia. Wszelkie koszty transportu dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia, które polski podatnik ponosi w związku z zakupem usług i za które należności uiszcza na rzecz innych podmiotów niż dostawca towarów, nie zwiększają podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług są bowiem wliczane tylko dodatkowe należności płacone sprzedawcy towarów.
Przykład 2
Spółka X z Gdańska dokonała wewnątrz- wspólnotowego nabycia maszyn produkcyjnych. W związku ze sprowadzeniem towarów do Polski wynajęła przewoźnika oraz ubezpieczyła towary na czas transportu. W takim przypadku podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia stanowi jedynie kwota, jaką nabywca jest zobowiązany zapłacić sprzedawcy za maszyny, bez kosztów transportu i ubezpieczenia. Poniesione dodatkowo wydatki spółka jest zobowiązana rozliczyć osobno.
Również w deklaracji podatkowej VAT-7 i informacji podsumowującej VAT-UE, którą składają podatnicy dokonujący transakcji wewnątrzwspólnotowych należy wykazać wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, obejmującą jedynie koszty należności dostawcy towarów.
Ewa Michalak
Podstawa prawna
• ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – Dz.U. Nr 53, poz. 545